
Iedere loper heeft wel een doelstelling. Of het nu gaat om voor het eerst de 3 kilometer te lopen bij Start to Run, een snelle 10 kilometer of bijvoorbeeld je eerste marathon.
Toen ik nog niet bij de loopgroep liep was mijn pr op de halve marathon 1.47 uur en een beetje. Jaren heb ik er over gedaan om onder die 1.45 te komen. Het was toen een hele strijd. Ik liep in die tijd 1 marathon en 1 halve marathon (Terschelling) per jaar. In de nacht voor de halve van Terschelling had ik hem al 3 keer gelopen. Ook ik deed in die tijd al aan ultra lopen...al was dat niet fysiek. Eenmaal bij de loopgroep dook ik daar eindelijk onder en werd mijn doelstelling al snel bijgesteld naar 1.40.
Tijdens de halve marathon van Leeuwarden in 2008 was ik in vorm. We hadden net de marathon van Rotterdam achter de rug en de conditie was geweldig. Ik fungeerde als haas voor Marcel en na 16 kilometer gaf hij aan dat ik wel mocht gaan. Dat resulteerde toen in 1.36 laag. Die tijd stond nog altijd.
Ook voor 2010 heb ik weer een doelstelling. Oke, eigenlijk zijn het er twee. De eerste heeft te maken met de tijd tijdens de marathon van Amsterdam, maar daar kom ik later nog wel eens op terug. Wellicht pas ná de marathon. De andere betreft de halve marathon. Proberen om onder die 1.35 te lopen.....
Dit weekend was de Condensloop. Een gezellige thuis wedstrijd met heel veel loopgroepers. Vorig jaar liep Froukje haar super tijd van 1.47. Zou het mij dit jaar lukken? Roelof en ik hadden afgesproken om het dit maal te proberen. Voor de start gaf hij al aan dat we wel gelijk moesten starten met zo'n 13,3 kilometer per uur. Even slikken voor een slowstarter als ik. Ik kom vaak na zo'n 6/8 kilometer op gang en begin dan vanzelf te versnellen. Maar ik ga er voor. Zie wel waar het schip strand. Niet geschoten is altijd mis.
Na een goede warming up staan we aan de start. Na het startschot gaat het tempo er op en proberen we in ons ritme te komen. En dat ging me makkelijker af dan verwacht. In no-time liepen we 13.6 in het uur en ik liep lekker. Onderweg af en toe een opmerking dat het wel goed ging en maar kijken hoever we komen. Niet negatief denken. De twijfel is er altijd, van het ene op het andere moment kan het zo anders voelen, maar daar moet je niet mee bezig zijn. De eerste kilometers zag ik alleen maar fotocamera's. De gemiddelde bekende nederlander heeft minder "last" van Paparazzi.
Op 16 kilometer kwamen we door op 1.11 laag. Huhhh? Dat gaat toch wel heel snel. Maar het gaat nog super en ik dacht er zelfs aan om nog te versnellen. Roelof gaf aan dat we het tempo vast moesten proberen te houden en zo'n ervaren loper ga ik niet tegenspreken. En dat was maar goed ook. Bij Nuon begon het allemaal zo anders te voelen. De benen werden zwaar en ik begon uit te kijken naar iedere bocht die kwam. Bij de Centrale keek ik nog eens naar de Condens en dacht aan de finish aan de andere zijde van de fabriek. Ik kreeg het zo zwaar. Niet meer op een klokje krijgen en doorzetten. Roelof liep een paar meter voor me en ik wou hem echt niet laten gaan. Op de brug hoor ik Jan roepen "1.33...geweldig mannen"...zou het dan toch lukken? Om de hoek naar de finish waar mijn loopmaatjes stonden, nog een blik op de klok toen ik over de finish kwam....1.34.07....GELUKT. Maar wat was ik kapot. Een arm om me heen...geweldig gedaan mannetje!....
Het is april en mijn eerste doelstelling wordt alweer bijgesteld. Op naar Amsterdam...
Donald