Wat een ervaring....

Na een aantal clinics en halve Marathons te hebben gelopen was er de uitdaging om een hele te doen. Na de halve van Leeuwarden dit jaar, wat een redelijke uitputtingsslag was, op zoek naar een mogelijkheid om te trainen voor een hele.

Op de website van loopgroep Leeuwarden zag ik een ‘link’ naar de Marathon van Amsterdam 2010. Door deze link te volgen las ik de weblog van Donald en Froukje. Het enthousiasme en de sfeer spraken me enorm aan. Door een mailtje te sturen met de vraag of het mogelijk was om wat trainingsinformatie te krijgen werd ik uitgenodigd om eens mee te lopen op zondag. Dan hoefde ik niet alleen te lopen, was het argument. Dus de stoute (loop)schoenen aan en begin juli de zondagtraining vanaf het Kalverdijkje meegelopen. Ik werd meteen opgenomen in de groep, de sfeer was leuk, iedereen had hetzelfde doel: de Marathon!

Donald vertelde me dat de training een eigen initiatief was van een aantal ‘loopgroepers’ en dat er geen lidmaatschap voor nodig was om mee te lopen. “Hoe meer zielen hoe meer vreugd” was de stelling.
Vanaf dat moment was voor mij het nieuwe doel: de Marathon van Amsterdam. Het trainingsschema was gebaseerd op zo’n 20 weken voorbereiding wat in de loopwereld een meer dan reële voorbereidingstijd is. Het lopen van meer kilometers dan 21.1 was iedere keer weer een prestatie. Het tempo was goed te doen en door de adviezen van de ervaren marathonlopers waren ook de lange duurlopen geen probleem. Iedere keer een PR was de stelling.

Ook tijdens de vakantie in Turkije waar het overdag soms tegen de 40 graden was, heb ik de trainingen gedaan. In het programma stonden twee lange duurlopen van 21 en 25 km. Deze heb ik in het fitness center van het hotel gedaan op de loopband.
Niet helemaal zoals het hoort (met airco) maar toch gedaan. De ‘doordeweek’ training ‘s morgens vroeg om 6 uur, dan was het nog maar 25 graden. Na de vakantie was ik nog twee weken thuis. Ik besloot lid te worden van de loopgroep. Voor mijn werk zit ik de hele week in het buitenland en kan daardoor geen trainingen volgen, maar omdat ik nog twee weken had heb ik de training van Marco en Willie meegemaakt. Ook hier weer de ongedwongen sfeer. Jammer dat ik ze niet vaker kon volgen. Ik moest mijn eigen training maar bedenken. Op het internet staan diverse loopschema’s waar je een voor jouw situatie geschikte richtlijn uit kan halen.
Al met al: de voorbereiding ging voorspoedig. De langste afstand van 35 km (wat uiteindelijk ruim 36 werd) heb ik zonder probleem gelopen. Na binnenkomst was het gevoel: “de resterende 6 km loop ik ook als het nu moet”.
Marathon weekend.

Donald en Froukje hadden de voorbereiding en planning gemaakt voor het weekend van de Marathon. Dit bestond uit: het verzamelen op zaterdag, de reis naar het StayOkay in Haarlem om dan vervolgens de startnummers te gaan halen in Amsterdam. Zaterdagavond met z’n allen eten bij de Italiaan en dan zondag vroeg naar Amsterdam om op tijd in het Olympisch stadion te zijn voor de start. Een prima plan. Iedereen die mee ging vulde het incasso formulier in en de €27,50 was genoeg voor de overnachting met ontbijt. Op het laatste moment had Wies besloten om ook mee te gaan voor support en natuurlijk het meemaken van het evenement. Bij het verzamelen waar een indeling van de auto’s was gemaakt waren er toch een aantal mensen niet op komen dagen. Maar dat mocht de pret niet drukken dus op naar Haarlem. Daar aangekomen moest het inchecken wat later omdat de kamers nog niet klaar waren, en vervolgens met zijn allen naar station Slotervaart om met de metro naar het Olympisch stadion te gaan. Allemaal kaartjes kopen voor de metro was een belevenis op zich. Automaten die weigerden of geen kaarten printten (en wel geld incasseerden). Dus dan maar met z’n tweeën tegelijk door een poortje.

In de sporthallen bij het stadion konden de startnummers en het marathonshirt worden opgehaald. Op de expo waren de gebruikelijke loopmerken ruimschoots aanwezig. Afspraak werd gemaakt om ieder de gelegenheid te geven om deze te bezoeken en daarna op tijd terug naar Haarlem voor de pasta. Ook de terugreis naar Haarlem verliep op dezelfde wijze, tegelijk door een poortje, en wederom plezier.
Donald en Froukje hadden met de Italiaan afgestemd dat er een groep van 35 man kwam eten. De eigenaar had aangegeven dat het waarschijnlijk zou zijn dat niet iedereen tegelijk zijn eten kreeg. Dit hebben we geweten. Het duurde en het duurde. Ondertussen zat Ahmad gewoon aan het bier, is maar 150 calorieën zei hij. De serveerster verontschuldigde zich nog met de opmerking “ maar meneer we hebben maar één kok”. Ik dacht nog, waarschijnlijk ook nog met één hand en één kookplaat……Maar uiteindelijk lekker gegeten en met een volle maag weer naar het hotel.
De avond vooraf alle spullen klaar gelegd; shirt, broek, startnummer, gelletjes, Vicks (oude truc!) Garmin horloge, etc. Niets mocht ontbreken. Daarna slapen……dit was toch wat ongemakkelijk, 2 x brandalarm, luidruchtige bewoners, en ook wat zenuwachtig natuurlijk. Maar ook hier de adviezen dat het weinig invloed op de prestatie heeft als je slecht slaapt de nacht voorafgaand. Dus daar maar aan vasthouden dacht ik.

De grote dag

Om 6 uur iedereen wakker en gereed maken voor de marathon. Vanaf 7 uur konden we ontbijten was de aankondiging maar de zaal was al voor de tijd open zodat iedereen de tijd had om een goed ontbijt te nemen. Om 7.30 gingen we weer via Sloterdijk naar het Olympisch stadion. De afspraak was gemaakt om voorafgaand met alle lopers van de hele Marathon nog op de foto te gaan. Dit is er in alle drukte niet van gekomen, helaas voor de sponsor. Maar de foto op de laatste training was al een mooi plaatje.
Om 9.30 uur moest iedereen in zijn of haar startvak staan want om 9.45 uur zou de start zijn. Eberhart van der Laan gaf onder groot applaus en gejuich het startschot waarna zo’n 9000 lopers zich over de startlijn bewogen. Om en nabij 10 uur was ik ook gestart. Nu gaat het beginnen……
We liepen vanaf het begin bijna een tempo van 11 km/uur wat een beetje te hard was. Ik liep in een groepje met Simon, Henk, René, Klaas en Donald. De ervaring van Donald hielp me enorm. Hij gaf iedere keer aan dat het tempo te hoog lag en dat we gas terug moesten nemen om niet volledig op te branden.
Tijdens de trainingen was me al verschillende keren gezegd: het is je eerste marathon dus tijd is niet belangrijk, je moet hem uitlopen. En bovenal: probeer te genieten! Dus daaraan heb ik geprobeerd te voldoen. Constant om heen gekeken, de sfeer meemaken, de muziek, de mensen, alles. Het was een fantastische ervaring.
Maar ondanks alle goede adviezen waren de laatste kilometers toch redelijk zwaar. Binnen het groepje was de afspraak gemaakt dat we bij elkaar zouden blijven zolang het ging maar als iemand nog wat extra energie over had hij voor zichzelf moest gaan. Zo kwam het dat ik Klaas op een gegeven moment niet meer zag. Simon en Henk hadden blijkbaar meer in hun mars dus die liepen op ons uit. René en Donald heb ik nog het langst gezien maar ook zij zijn apart gefinisht. In het Vondelpark heb ik wat moet wandelen dat was op zo’n 40 km; de kaars ging bijna uit. De mensen aan de kant riepen “kom op André je moet nog een klein stukje”. Ik dacht nog: toch handig je naam op het startnummer. Dit aanmoedigen heeft zeker geholpen. Ik pakte mezelf weer op en begon weer te lopen. Vlak voor het stadion stonden Froukje Frederike en Tineke, ze riepen nog: ja, alles doet zeer maar je bent er!
De binnenkomst in het Olympisch stadion was overweldigend. Helemaal toen ik Wies op de tribune zag was ik helemaal gelukkig. Ik heb het gehaald….. Eindtijd 4 uur 12 minuten en 50 seconden. Een PR.


Deze ervaring neemt niemand mij meer af, alle volgende Marathons die ik misschien ga lopen zullen nooit dit gevoel kunnen evenaren denk ik.
Rest mij nog om Donald en Froukje te bedanken voor hun geweldige organisatie en voorbereiding. En natuurlijk de andere loopgroepers voor hun steun en adviezen, op naar de volgende…….

André

Een geweldig weekend....

Vandaag wat bijgekomen van een heel erg leuk weekend Amsterdam. En een vermoeiend weekend, terwijl ik niet eens gelopen heb! Maar van supporteren wordt je ook moe... ;-)
Zaterdagochtend verzameld in Leeuwarden en vol goede moed op weg. Toen we aankwamen in het Stay Okay Haarlem was bijna iedereen er al. Eerst wat administratieve dingen afgehandeld, bagage opgeborgen en toen op weg naar station Sloterdijk. Wat een hilariteit op het station, alsof we voor het eerst in de grote stad waren. Of was dat ook zo? Eerst maar eens uitvogelen hoe een kaartjesautomaat werkt en wat voor kaartjes je eigenlijk het beste zou kunnen kopen. Pioniers Martha en Froukje waren er al snel uit en hebben de rest gedirigeerd in "what to do". Overige reizigers konden het over het algemeen niet zo waarderen dat we met 30 man tegelijk kaartjes gingen kopen, maar soit...


Al gauw was de Starbucks gevonden en ook de Dönner kebap werd niet overgeslagen. Uiteindelijk maar naar boven naar de metro, het ging allemaal heel vlotjes. Dit keer alsof we het allemaal dagelijks deden. De afstand naar de Sporthallen Zuid viel reuze mee om te lopen. Daar startnummers gehaald en ook de stands kregen gretig aftrek, nieuwe schoenen en kleding werd er gekocht door deze en gene. Een uur rondlopen was uiteindelijk ook meer dan genoeg vond iedereen. Weer de metro genomen en daarna de auto weer terug naar hostel.

Ondertussen was de groep-Liesbeth allang gearriveerd in het hostel en zaten al lekker aan het bier. Kamersleutels werden uitgedeeld en een ieder kon zijn kamer opzoeken en bed opmaken. Om half acht gingen we lopend(!) naar de Italiaan waar we pasta/pizza zouden gaan eten. Een aardige tippel bleek, met hier en daar wat traillopen er tussen. Toen iedereen zat bleek de zaak ook zo goed als vol te zitten. De bediening en de keuken hadden daardoor de handen vol aan ons. Toch altijd weer lastig als je met 36 man tegelijk komt, voorgerechten en hoofdgerechten werden door elkaar geserveerd en toen er tafels nog op hun hoofdgerecht zaten te wachten hadden de eersten hun nagerecht al op... Ook over de smaak werd hier en daar wat getwist, van heerlijk tot niet te pruimen. Tja... smaken verschillen nietwaar? In etappes hebben we het restaurant verlaten en een ieder zocht zijns weegs naar hostel of binnenstad.

Door de medewerkers van het hotel werd ons op het hart gedrukt vooral rekening te houden met andere hotelgasten. Hoe zo, wie heeft inside-information verschaft? Wij zijn toch altijd heel zachtjes en keurig? Dit keer was het ook echt zo. Zenuwen?? Al voor 24.00 uur lag iedereen in diepe rust (misschien binnenskamers hier en daar wat zenuwachtige mensen die niet op konden houden met praten en hun kamergenoten wakker hielden; nee, Henk M. was het niet, die was als enige heeel erg stil). Zelfs groep-Liesbeth hebben we niet gehoord toen ze thuiskwamen van hun binnenstad-tour. Echt waar! Maar onze rust werd al snel verstoord door overige hotelgasten die meenden hun kamer te moeten verbouwen, te roken in hun kamer waardoor tot 2x toe het brandalarm afging en mensen die nog niet uitgekletst waren en meenden lekker door te moeten gaan op hun kamer. Grrrrr....

Al gauw zat een ieder aan het vervroegde ontbijt om 07.00 uur. Prima verzorgd trouwens, speciaal voor ons wat eerder. Naar mijn mening uitgebreid genoeg, zelfs met plakken chocola tussen je brood. Hmmm... lekker hoor. Daarna wilden de meesten weg om naar de metro te vertrekken. Hier en daar wat strakke koppies en wat gebrom en korte antwoorden. Zenuwen?? Wachtend op de metro hoorden we ineens: Hallooo allemaal!! Stonden Peter en Yvonne voor ons neus. Ook onderweg naar de marathon. Yvon was er van overtuigd dat ze binnen de 3 uur zou lopen. Meiske, wat was je blij en vrolijk ;-(

Keurig op tijd kwamen we aan bij de sporthal waar al gauw de dagreizigers bij ons voegden. Eén afvaller in de persoon van Johan Kuperus die te ziek was om de marathon te lopen. Helaas voor hem, balen natuurlijk. Hier en daar werd al wat zenuwachtig gereageerd en wilde men naar de kledingafgifte en de startvakken. Komt daar een Simon die zijn kleur polsbandje nog moest verwisselen! Simon... daar heb je een half uur de tijd voor gehad! Zijn altijd weer de zelfden... ;-) Uiteindelijk was hij binnen 5 minuten weer terug en gingen we op weg naar het Olympisch Stadion. We wilden daar nog een groepsfoto maken maar dat lukte niet meer, teveel stress. Na het afscheid zijn de diverse supporters hun gang gegaan. Martha, Frederike, Tineke en ik zijn naar het eerste punt gelopen waar de marathonlopers voorbij zouden komen. En ja hoor, allemaal voorbij zien komen en luid aangemoedigd zijn ze begonnen aan hun avontuur van 42km.

Frederike, Tineke en ik hebben afscheid genomen van Martha, zij bleef bij de sporthal om haar voor te bereiden op de halve marathon. Wij zijn naar de metro gelopen en dankzij de uitstekende kaartlees-technieken van Frederike hebben we een mooie tijd op het 12km-punt gestaan en lopers aangemoedigd. Wat een mensen en wat een creaties... Sjors (zonder Sjimmie), Adriaan (zonder Bassie), Batman, Zorro, koeien, olifanten, de Kerstman, engeltjes, indianen, nachtponnen, toiletbrillen en wat al wel niet meer. Ook leuk zijn deelnemers met hun naam op het shirt. En dan ook nog verbaasd kijken als je hun aanmoedigt door hun naam te gebruiken. Je ziet ze denken... huh, ken ik jou?

Helaas waren wij dit keer wat minder herkenbaar als in Rotterdam toen we oranje pruikjes droegen, maar aanmoedigen deden we des te meer. Vervolgens naar 25km, daar konden we de vermoeidheid aflezen op de gezichten en loopstijlen. Behalve natuurlijk bij Ahmad, die als een clown ons voorbij kwam. Het varieerde van vaag glimlachen tot strakke koppies van inspanning. Ondertussen waren we Ellis al kwijt, zij is niet meer gesignaleerd op 25km, later bleek dat ze uitgestapt was vanwege een blessure. Wellicht heeel verstandig. Toen de laatsten van onze loopgroep voorbij waren zijn we als een speer teruggekeerd naar het stadionplein. En toch nog te laat voor het zien finishen van Mark, Ahmad en Dirk. Helaas... Maar gelukkig kon Liesbeth ons bijpraten. Zij stond in haar vak te wachten voor de start van de halve. Ze kon nog mooi even over het parcour van de hele kijken naar finishers. Vervolgens druppelden een voor een de lopers van de loopgroep binnen. Ook de debutanten konden nog breeduit lachen.

In het finishgebied her en der nog wat lopers gesproken en bijgepraat. Vanaf hier ging een ieder zijns weegs weer terug naar het hotel of naar het parcours. De
deelnemers aan de halve marathon moesten ook nog finishen immers. Vol spanning was het wachten op Martha. Ze hoopte op een flink PR door onder de 2 uur te duiken. Via updates gegeven door Tabitha konden we bijhouden hoe het ervoor stond met Martha. En ja hoor, daar kwam ze aan. Een hele brede glimlach en een triomfgebaar gaf aan dat ze het zou halen!! Erg opgelucht en tevreden kwam ze het uitloopgebied in. Met de achterblijvers van de marathon gezamenlijk teruggelopen naar de sporthal en/of metro. In het hotel aangekomen konden we nog even douchen en een drankje drinken. Daar werd dankbaar gebruik van gemaakt. Vervolgens maar de terugweg aangevangen.

Omdat we nog niet gegeten hadden besloten we met 2 auto's naar Vd Valk in Wieringerwerf te gaan om daar een warme hap te eten. Daar aangekomen zitten er al meer lopers, onder andere Henk W. met zijn harem en de famillie Muizer/Farmani. Nog even gezellig gezeten en gekletst. Toen was het echt tijd om naar huis te gaan. Het weekend had lang genoeg geduurd, wij allen waren bekaf. Zowel lopers als supporters...

Op naar het volgend weekend. Martha en Frederike hebben hun best gedaan om zoveel mogelijk folders te verzamelen voor een volgende marathon. Hun voorkeur gaat uit naar een tropische of warme marathon, het liefst in Verweggistan. Maar die zijn allemaal in het voorjaar! Enne, zou Gerard ter Beek wel zover weg gaan?
Of wordt het toch Brussel op 2 oktober 2011? In eigen beheer?
Of met Gerard ter Beek naar Keulen in oktober 2011?
We moeten er nog maar eens over breenstormen. In ieder geval nog eens met elkaar nagenieten tijdens een reünie-etentje ergens in november. Eerst genieten van de rust en van de gelopen PR's.

Een ieder heel erg bedankt voor het gezelschap en de gezelligheid! Voor herhaling vatbaar wat mij betreft.

Groeten, Froukje

D-Day

Wat een prachtige dag….na maanden van training (op 4 juli liepen we onze eerste 21 kilometer), blessure problemen van een aantal lopers, voor het gevoel een nacht overslaan in het Stay Okay en verhalen over lichtgevende Tjernobyl bananen….was het zover.
D-Day, de Amsterdam marathon. En wat een mooie vooruitzichten. Zonnig en rond de 10 graden. Voor de toeschouwers leuk, maar ook omstandigheden waarin top tijden gelopen konden worden.

Om 7 uur in het Stay Okay ontbijten en de nodige gespannen koppies bekijken. Jan, zal om 6 uur volgens mij al aan een bak (het leek wel sate salade) eten. En om 7.30 uur stond iedereen al keurig klaar om met de auto’s richting Sloterdijk te rijden. Auto’s parkeren en even wachten op lijn 50 van de metro. Op de Amstelveenseweg konden we uitstappen en dan was het nog maar een kilometertje richting de sporthal en het stadion.

In de hal verzamelen en al snel arriveerden de twee Rene’s, Hessel, Jochem, Hans en Leo. Helaas was Johan ziek geworden en was er niet bij. Balen natuurlijk voor hem. Ben je er klaar voor….
Met z’n allen liepen we richting het stadion waar we ook de persoonlijke spullen konden inleveren. En dan wordt het voor iedereen altijd wat stressen….in no time waren we de helft kwijt en een groepsfoto zat er dan ook niet meer in.

Eenmaal in het Olympisch stadion elkaar wat moet inpraten. Zet m op en vooral genieten. En dat was in het stadion al niet moeilijk. Wat een sfeer, wat een mensen. Op de Coolsingel heb je Lee Towers die live “You never walk alone”, ten gehore brengt. Amsterdam had Andre Hazes….live wordt het niet meer…maar uit de speakers kwam...”Met bloed, zweet en tranen”. Weer een nummer om terug te denken aan een marathon. Al haalt dit het niet bij Conquest of Paradise van Vangelis in Berlijn.

En dan het startschot. Na zo’n 10 minuten kwamen ook wij over de start en konden we het ideale tempo zoeken. Omdat ik toch enkele weken met een lastige blessure te kampen had, voorzichtig beginnen. Simon en Henk Wiersma gingen voor mij dan ook te snel en al snel verdwenen zij tussen de enorme groep marathonlopers. Maar gelukkig waren Rene S., Andre en Jan nog in de buurt en gingen we gezamenlijk de vele kilometers tegemoet.

Onderweg stond er gelukkig het nodige publiek voor de afleiding en al snel een paar hele bekende gezichten….Froukje, Frederike en Tineke….waar zijn de oranje pruikjes van Rotterdam…;-))…? Maar ja, helaas geen tijd om even rustig bij te kletsen. Het tempo zat steeds mooi rond de 10.5/10.7 per uur. Kortom genieten….dat hadden we toch afgesproken in het stadion? Jan kreeg last van zijn darmen en zocht een dixie…”tot zo” zei en met z’n drieën liepen we op het zelfde tempo door. Langs de Amstel kwamen we hem weer tegen, hij moest nog een lusje. Niet ver daar achter liep Rene Swart (bedenk me nu in eens dat ze allebei Rene S., de andere is Rene Sjoerdsma, heten en dat is lastig voor dit verslag). Wat was het mooi lopen langs de Amstel. Live muziek op boten die met ons mee voeren en bij de molen op de speakers Dries Roelvink. Wat wil je nog meer. En groot feest….En onderweg weer de aanmoedigingen van de drie dames….”wat een lekker kontje, hoor ik nog”. Ging er maar van uit dat het voor mij bedoelt was…


Op 25 kilometer was ik het die last kreeg van de maag en moest Rene S (joerdsma) en Andre laten gaan. Met een opgelucht gevoel weer proberen de rest in te halen en dat lukte. Andre had het al wat zwaarder. Rene liep een kleine 100 meter voor hem. Na kilometers kwam ik eindelijk weer naast Rene te lopen en dan maar proberen om in een tempo de finish op te zoeken. Rond de 36 kilometer was het weer mis…weer mijn darmen en aanzetten werd alleen maar vervelender. Bah…wat een ellende. Ineens liep Jan weer naast me…even klagen en linksaf over een hek weer naar de volgende dixie. Zou het aan de Power Bar liggen waar ik voor het eerst mee liep? In het Vondelpark had ik het helemaal gehad en bij iedere stap werd ik misselijker. Waar doe je dit in godsnaam voor? Nog twee kilometer. Even een souveniertje achterlaten in het Vondelpark en op naar die finish….

Het laatste stuk was geweldig. Wat een mensen. Aanmoedigingen van de andere loopgroepers en dan door de poort van het stadion. Wat een mooi moment, al die vlagen, het imposante stadion…slik….Nog zo’n twee honderd meter en het zit er op, de 7e marathon zit in de knip.
Voldaan maar misselijk en ellendig kwam ik over de finish. Toch te weinig kilometers gemaakt in de voorbereiding…..snel vergeten en terug denken aan alles wat mooi was gedurende deze 42.196 meter….

Donald

Ze komen er aan......

En toen was het zover....de laatste duurloop voor de marathon van Amsterdam. Nog een keer 16 kilometer en dan moeten we klaar zijn. Speciaal voor Jan hebben we besloten om om 9.30 uur te starten. Dan kan hij ook weer een keer mee lopen.

Een grote groep stond te trappelen om te vertrekken. Maar natuurlijk eerst nog even met z'n allen op de foto. Fotograaf Richard stond al in de aanslag met z'n enorme profesionele telelens om een paar mooie kiekjes te schieten. Even een lachen en op weg voor de laatste gezamenlijke kilometers. Net als vorige week zondag was het nu ook prachtig weer. Zonnetje en niet al te koud (als je inbeweging bent tenminste). Als het nu volgende week ook eens zulk weer zou kunnen zijn. Leuk voor de toeschouwers en natuurlijk ook voor de lopers. Stel je voor....dat het net zulk drama weer zou zijn als dit jaar tijdens de marathon van Berlijn. Het kwam daar met bakken naar beneden. Wat hebben we het vorig jaar daar getroffen. Daar gaan we maar niet van uit en ze kunnen nog geen eens een dag vooruit goed voorspellen, laat staan een hele week. We kijken dus nog niet teveel naar de weersverwachting. Ut sil woll gut kom.....ofzo...

Het tempo zat er behoorlijk op. Gerlof (de verloren zoon) en Jochum (alias Le Lion) liepen het eerste stuk voorop. Na een paar keer roepen dat het tempo er af moest heb ik het maar opgegeven. We liepen voor een aantal lopers op marathontempo en volgens mij is de achtergrond van een rustige duurtraining toch anders. Naast Richard waren er ook nog Shar en Lydia die mee fietsen. Kortom een enorme groep en gezelligheid. Volgens mij waren er geen stille momenten.

Tja, nog een laatste weekje. Niet al teveel meer doen, goed rusten, veel (water) drinken en koolhydraten stapelen. En dan is het zover. Altijd spannend. Ik citeer Henk; "ben je zo'n oude knar...ben je nog gespannen...." Mooie woorden.

Maar over koolhydraten stapelen gesproken. Ik zelf ben gek op pasta en pastasalades. Afgelopen zondag samen met mijn zoontje Simon 2 pastasalades gemaakt. Lekker voor mee naar het werk en zo pak je toch weer wat extra koolhydraten mee.

Vorig jaar in de bus naar Berlijn hadden we de muffins met Snickers er door. Nu voor de liefhebber (en speciaal voor Jan) onderstaand een recept voor een pastasalade:

Men neme;
175 gr Gedroogde conchiglie
175 gr Tonijn in olijfolie uit blik, uitgelekt en in 175 gr Zoete mais uit blik, uitgelekt
75 gr Geroosterde rode paprika uit een pot, afgespoeld, gedroogd en fijngehakt
1 Handvol verse basilicumblaadjes, fijngehakt
Zout en gemalen zwarte peper.
Ach....en pasta natuurlijk

Voor de dressing;
4 el Extra vergine olijfolie
1 el Balsamicoazijn
1 tl Rode wijnazijn
1 tl Dijonmosterd
1-2 tl Honing naar smaak

Kook de pasta volgens de aanwijzingen op de verpakking. Giet hem af en spoel hem af onder koud stromend water. Laat de pasta in een vergiet uitlekken tot hij koud en droog is.

Maak de dressing. Doe de olie in een grote kom, voeg de twee soorten azijn toe en meng alles goed door elkaar. Voeg mosterd, honing en zout en peper naar smaak toe en klop nogmaals de saus tot de saus dik is.

De de pasta bij de dressing en meng alles goed. Voeg tonijn, mais en paprika toe en meng opnieuw. Roer de helft van de basilicum erdoor en eventueel meer zout en peper. Dien de salade op kamertemperatuur of gekoeld o, bestrooid met de rest van de basilicum.....jummie....

Iedereen heeeeel veel succes tijdens de eerste of zoveelste marathon en.....vooral genieten....

Nog 1 x vroeg....

Zondagochtend, 7.30 uur. Een grote groep marathon lopers stond klaar voor de op een na laatste langere afstand voor de marathon van Amsterdam. Nog een keer vroeg op staan.
Van te voren is er natuurlijk altijd kritiek over het vroege tijdstip, maar achteraf was het wat de temperatuur betreft helemaal niet zo’n slecht idee om wat eerder weg te gaan. Ik zelf twijfelde eerst nog wel even of het niet te koud zou zijn voor een korte broek en had in eerste instantie een lange broek aangedaan. Eenmaal bij de sporthal heb ik me over laten halen door Henk en Foppe. En ik
was ze daar achteraf erg dankbaar voor. Alleen Erik was in een volledige winter uitvoering.


Voor we vertrokken eerst nog de shirtjes uit delen. Yme Kuiper heeft de shirtjes gesponsord en iedereen nam ze dankbaar in zijn/haar bezit. De meeste lopers verwisselden ook hun shirtjes voor het nieuwe. Rene vond het alleen wel jammer dat er geen lampje achterop zat die op de route aangaf waar je op dat moment zou zijn….ik heb nog wel puniases thuis liggen hoor Rene.

Martha had de route uitgezet en deze liep door Goutum richting Deinum en via Marssum weer terug. Onderweg zou ze, samen met haar nichtje, de verzorging op zich nemen.
Het tempo begon prima. Net onder de 10 kilometer maar gaande weg ging het weer veel te veel omhoog. Zeker als Jan voorop liep (een meter voor de rest) probeerde iedereen op een of andere manier hem bij te houden. Tja, laat dat nou net niet de bedoeling zijn van zo’n training. Een groot deel van de groep liep nu de snelheid waarop straks de marathon wordt gelopen en dat is in een training niet de bedoeling. Dan maar een paar keer “Jan” roepen en was het weer een paar kilometer rustig.


Met de blessures ging het gelukkig bij iedereen ook weer goed. Foppe en mijn eigen kuiten werkten mee, Julius had geen last en het linkerbeen van Rene had er ook wel weer zin in. Nu hebben we betrekkelijk rust en kunnen de spieren nog meer herstellen. We staan dus allemaal aan de start in Amsterdam.

Martha schrok van de enorme groep. Dit had ze nooit verwacht en gaf gelijk al aan dat ze waarschijnlijk te weinig proviand mee had. Maar er was meer dan genoeg. Niemand had reden tot klagen en zelfs op 20 kilometer was er nog voldoende voor een tweede post. Op naar de laatste 6 kilometer. En wie kwamen we onderweg tegen….Roelof op de fiets. Hij zou in Drachten mee lopen in het Randstad team, van Liesbeth en kwam ons toch nog even tegemoet fietsen.

Bij de sporthal liepen Rene, Julius, Laura. Jan en ik nog even door voor wat extra kilometers. Op deze manier brachten we eerst Julius thuis en daarna Laura en Rene. Gelukkig liep Jan gezellig het laatste stukje (een meter of twee voor me) met mee. De gelopen afstand, 31.8 kilometer. Toch nog een keer boven de 30 kilometer in mijn (toch slechte) voorbereiding. En gelukkig geen problemen met de kuit. Amsterdam here I come…..


Volgende week lopen we nog 16 kilometer. We vertrekken dan om 9.30 uur. Eerst lekker uitkoesse en dan lopen we gezamenlijk de laatste lange duurloop. Wanneer schreef ik het ook alweer….time flies…

Wederom genieten...

Deze week een rust week, vandaag 21 kilometer en dan volgende week nog een iets verdere afstand. Kortom we zijn er bijna. Nog 3 weken en we lopen in Amsterdam. Maar eerst vandaag de 21K. En met deze afstand lopen er ook vaak weer een aantal gastlopers mee. Martha, Jolanda, Willie en Mohammed mee op de fiets. Altijd gezellig.

Het was nog fris om 8.30 uur en dan loopt iedereen er op verschillende manier bij, korte- en lange broeken, t-shirts, jasjes, truien en zelfs Marjolein met een muts. In no time was kwam het zonnetje erbij en werd het zelfs warm. Truien en jasjes weer uit en Marjolein had er ook maar voor gekozen om zonder muts te lopen. Het was prachtig, bijna bladstil, weer. Kortom genieten.


Het tempo voor de verzorgingspost lag wel wat hoger dan normaal waardoor de groep toch ietsje uit een viel. Het ging verder prima, ook met mij. Voor mij weer een beetje spannend, maar ik liep voor het eerst sinds weken weer ontspannen. Met Julius en Rene ging het ook weer goed. Vorige week waren ze nog vroegtijdig uitgestapt i.v.m. blessures, maar nu waren ze er weer volledig bij. Top.

Omdat we door Tytsjerk liepen is het bijna gewoonte om bij Simon weer een verzorgingspost te hebben. Dienbladen vol versnaperingen werden naar buiten getild en het was weer even genieten. Marco stond ons al op te wachten en na de verzorging liep hij weer verder (waarschijnlijk richting huis).

Eenmaal onderweg vroeg Martha zich af waarom iedereen in eens begon te sprinten....ehhh...volgens mij liepen we toch weer keurig net onder de 10 p/uur. Maar ze liep ook deze week weer prima in de voorste gelederen met ons mee. Hoezo in vorm...

Op een of andere manier lijkt het wel of het een gewoonte gaat worden om de laatste kilometer te gaan sprinten. Ook deze keer weer. Verstandig? Lijkt mij niet, maar ja.
Hans, Roelof en ik liepen in ieder geval nog een stukje verder. Ik wou graag rond 25 kilometer uit komen en dan volgende week nog zo'n 30 kilometer. Mijn eigen schema. Een zwaai momentje naar de groep en wij rechtsaf nog even door de Blitsaerd. En het ging prima...gelukkig geen last van mijn kuit. Joepie. Vlak voor de sporthal gaven Roelof en Hans aan dat ze gelijk door zouden lopen naar huis, gezellig hoor mij alleen achter laten bij de hal. Toen besefte ik dat er nog een aantal sleutels van een aantal lopers in mijn auto lagen....ahum. Rene, Simon en Ahmad stonden mij nog op te wachten...wat een toppers om me nog even gezelschap te houden.

Inspiratie...

Het kan wel eens lastig zijn om inspiratie te vinden voor een beetje leuk verslagje van de duurlopen van zondag. Iedere week bijna de zelfde groep, kilometers maken en er wordt veel gekletst. Maar op een of andere manier gebeurt er wekelijks wel weer het nodige om toch weer een encyclopedie vol te kunnen schrijven.

Ook afgelopen zondag was er weer het nodige te beleven tijdens onze langste duurloop voor de marathon van Amsterdam....de 35 kilometer. Om 7.30 uur stonden weer 15,5 lopers klaar voor deze afstand. Hoezo een halve loper? Liesbeth en ik zelf liepen allebei een deel van de route. Als ik zonder pijn 20 kilometer kon lopen zou ik door gaan met de voorbereiding voor de marathon. Wederom een spannende training dus. Liesbeth zou de eerste 20 kilometer mee fietsen en dan zou ik de laatste 15 kilometer de fiets overnemen en kon Liesbeth de resterende kilometers lopen. Zeker de eerste kilometers waren erg spannend...zou ik wat voelen? Gelukkig ging het goed en door veel met andere lopers te praten proberen de gedachten op andere dingen te leggen....ontspannen proberen te lopen....

En er was genoeg stof. Vorig jaar liepen we in dit weekend met een groep de marathon van Berlijn. Een geweldig weekend, prachtig weer, super mooie stad en alleen maar genieten. Een weekend om nooit te vergeten!! Lepeltje, lepeltje slapen met Roelof. De gespannen Simon en de marathon zelf werd nog even besproken. Over dit soort weekenden raak je ook niet uitgesproken. Helaas sloegen alle gesprekken om in stilte toen Elles hard onderuit ging op een stuk modder/klei wat op de weg lag. De knie en elleboog behoorlijk open. Nu heb je van die Tour de France wielrenners die na een lelijke valpartij als bikkels door fietsen. Wij hebben Elles. Bebloed ging ze verder en ze liep nog als een hinde.

Om in de franse begrippen te blijven....Le Lion (Jochum) en Simon liepen met z'n tweeën voorop een we liepen een steady tempo van ongeveer 9.5 per uur. Op 12 kilometer had Liesbeth de isotone dranken, koek en andere versnaperingen op de grond gezet en was er tijd voor een korte rust pauze. Met mij ging het nog steeds prima, geen last. Nog 8 kilometer en dan zou ik stoppen. Liesbeth was druk doende om foto's te maken van alles wat aan het plassen was....lopers, koeien, schappen,paarden....ze kon het wel over zich af roepen...

In Dronrijp om 8.45 uur filosoferen met Roelof over een patatje pinda en dat het er best wel in zou gaan. Komt dit door die runners high? Op 20 kilometer stapte ik juichend uit...geen last, maar verstandig zijn en mijn eigen plan trekken. Volgende week weer een stap verder en rustig uitbouwen en de kuit sterker laten worden. De fysio is positief, dan moet ik het ook zijn. Uitlopen is nu even belangrijker dan de tijd.

Liesbeth snel omkleden en volgens Roelof veranderde ze van een lelijk eendje in eens in een prachtige zwaan...Wat loopkleding al niet kan doen. Onderweg kwam Erik ons al tegemoet rijden in de witte Range Rover en na een korte uitwisseling waar hij het beste de verzorgingspost kon zijn, verdween hij als een witte stip aan de horizon.
Tot hij weer op dook in Hilaard. Alles wat drinkbaar en eetbaar was gleed weer naar binnen en op naar de laatste 13 kilometer.

Op de Boxumerdam stond een bekende ons op te wachten....Patrick. Even bijkletsen en horen hoe het met hem gaat. Hij heeft defintief voor de halve marathon gekozen en is nog steeds onder behandeling van de fysio. Hij zit nu weer op zo'n 10 kilometer en hopelijk is hij op tijd klaar om de halve te kunnen lopen. Maar helaas een nieuwe doelstelling dus.

Helaas ging het toen met een aantal lopers een stuk minder. Julius kreeg last aan de onderkant van zijn dijbeen (net boven de knie), Foppe kreeg weer last van zijn kuiten en bij Rene begon zijn gehele linkerbeen zeer te doen. Foppe had al contact gehad met zijn vrouw en ze konden allemaal mee in de auto. Nou is er een boek 10 kleine negertjes van Agatha Christie...Een groep gasten bestaat aan het begin van het boek uit 10 personen en telkens wordt er een vermoord. Toen waren er nog negen, enz. Nou is dat in onze groep iets rigoreus, maar tijdens deze duurloop vielen er in eens 3 lopers uit...Balen. Deze week maar rust, herstellen en volgende week weer verder kijken.

De rest was nog top fit en richting de sporthal ging zelfs het tempo er zelfs nog op richting de 13 kilometer per uur. Laat die marathon nu maar komen.

Nog even rekken op de stoeprand en met blote voetjes even door het gras (is dit nu barefoot running?) en de langste duurloop zat er op.

Al met al weer een enerverende loop en genoeg om over te schrijven....

Tja, die ooievaar.....

Hier is ze dan, mijn kleine grote meid.

De ooievaar heeft het mooi laten afweten, ik heb het helemaal alleen moeten doen...
Zonder gekheid, de bevalling was niet makkelijk maar duurde gelukkig niet zo heel erg lang. Binnen 12 uren de eerste weeën en mijn eerste slaapje. De rest van de bevalling zal ik jullie besparen. Weet wel dat ik liever een marathon loop....

De officiële kraamtijd is nu voorbij, Annyck is nu 8 dagen oud en de kraamzorg is naar huis. Dus nu staan we er alleen voor. Maar Annyck is een uiterst tevreden baby die zelden huilt, alleen als ze honger heeft. Heerlijk voor mij om weer bij te komen en zachtjes te dromen van alle dingen die ik straks met of zonder haar zal kunnen doen. Het moment om lichamelijk weer actief te worden komt ook steeds dichterbij, ik vul het alvast in door een rondje door de straat te lopen. Ik kan wel wat kleur weer op mijn gezicht gebruiken. En even de wind door mijn haar. Ik zie mezelf alweer in loop-outfit de deur uit stappen, ik kijk er enorm naar uit. Eerst maar even flink wandelen en beginnen met krachttraining voordat ik aan lopen kan beginnen, maar het begin is er!

Froukje

Wederom vroeg....

Door de millennium loop van zaterdag verschenen een aantal lopers niet aan de start van de 32 km lange duurloop. Toch viel de opkomst mee; zo’n 10 lopers waaronder ook Donald. Deze had een complete passet aan shirtjes mee om voor de lopers die er waren de maat voor de sponsorshirts te bepalen. De basiskleur wordt zwart vertelde hij, de opdruk is een verrassing.

De route van vandaag ging vanaf het Kalverdijkje naar het Havankpark, via het Leeuwarder bos naar Stiens. Daarna verder naar Hallum om terug te lopen via Bartlehiem en de Dokkumer Ee naar Leeuwarden. Donald had aangegeven dat hij niet de hele afstand zou doen maar bij Stiens zou afbuigen om samen met Roelof terug te lopen. Aan het begin was hij nog een beetje zenuwachtig voor als het niet zou gaan en hoe hij dan terug moest komen. Maar gaande weg gaf hij aan dat het hem niet tegen viel en dat hij geen last had van zijn blessure. Dus we hopen maar dat het toch nog goed gaat komen voor Amsterdam.

Het tempo was goed vast te houden onder de 10 km/uur. Zoals gezegd ging onze reisleider die de routes uit zet, bij Stiens de andere kant op en gaf nog maar eens aan hoe de route gelopen moest worden. Af en toe liepen we als in een Belgische Bus allemaal op de voorbank, lekker breed over de weg. Door het tijdstip waren er gelukkig niet al te veel andere verkeersdeelnemers, dus geen gevaar. We liepen uiteindelijk richting Hallum maar het bordje wees ook richting Holwerd. Was het nu Hallum of Holwerd?

Voor de verzorging was er op de helft in Hallum bij de zwager en schoonzus van Patricia wat geregeld. De ‘helft’ bleek op 17 km te liggen. We kwamen met de groep zo rond kwart over negen aan. Dit was iets te vroeg want ze hadden om kwart voor tien op ons gerekend. Maar dit was verder geen probleem de verzorging was top, energy drank, muesli repen, sinaasappel, enz . Op de veranda was het goed toeven en voor je het weet blijf je al weer te lang hangen. Dus de boel maar weer in beweging voor de laatste helft.


Een recht stuk langs de Hallumer Feart naar Bartlehiem. De borden richting het Elfsteden-bruggetje volgen om de route langs de Dokkumer Ee naar Leeuwarden verder te lopen. De laatste loodjes waren redelijk zwaar voor mij in ieder geval. Toen waren er ook nog sterren die de route langs het Tolhuis wilden lopen en via het hoekje in Camminghaburen en dan via het tunneltje terug. Maar samen uit samen thuis, dus de troep maar volgen. De totale afstand werd uiteindelijk 34,4 km; weer een PR voor een aantal lopers waaronder ikzelf.

Volgende week de piek van 35 km (dat zal ook wel weer meer worden…..)

Andre (vd Heuvel....)

Wat was ik blij....totaal geen last, geen pijntje, de blessure voorbij? Ik kan weer mee, nog niet met de groep de hele 32 kilometer maar ik ben weer onderweg. Bij zo'n 10 kilometer verlieten Roelof en ik de groep (lastig momentje....) en besloten om langs de hoofdweg Leeuwarden-Stiens weer terug te gaan. Het ging zo lekker dat ik het gevoel had om zelfs nog wel wat verder dan mijn geplande 16 tot 20 kilometer te lopen. Zou zelfs 25 erin zitten? Dan wordt de stap naar de 30+ zoveel kleiner.
Tot zo'n 20 kilometer ging het perfect. Ik liep weer als voorheen en had het gevoel die 32 te kunnen lopen, maar toen werd het weer wat minder. Mijn kuit werd wat moe en voelde dat het verstandig was om toch maar naar de sporthal te gaan. Roelof was het er mee eens en we kwamen toch uit op 22 kilometer.

Helaas begon ik 's middags de kuit weer te voelen. Aaarcchhh....na pijn of is de blessure weer terug....? Vanochtend weer naar de fysio. Hij was super tevreden. Vorige week liep ik nog 7, nu alweer 22. Volgens hem is het de belasting die ik voel en hij is ervan overtuigd dat ik straks sterk genoeg ben om die marathon te lopen. Maar geldt dat ook voor mijn conditie? Ik wil zograag.....ben nog wel positief, maar wel weer een klein terugslagje....ik hou moed....

Donald

Een prachtige nazomer dag

Dat het in september nog prachtig weer kan zijn, is afgelopen weekend wel bewezen.
Zondag morgen om 7.30 uur stonden alweer een aantal lopers in loophemdjes en met zonnebrillen op de neus klaar voor de 30 kilometer. En dat kon ook prima. Alweer een grote groep, 20 lopers en 1 fietser. Helaas was ik nog steeds die fietser. Vorige week dinsdag weer even gelopen en al na zo'n 4 kilometer en begon mijn kuit weer op te spelen. Balen. Maar onderhand ben ik intensief onder behandeling bij de fysiotherapeut en gaat het weer de goede kant op. Overdag na genoeg geen last en hopelijk lukt het deze week om weer rustig te beginnen. Ik hou hoop en ga er nog steeds vanuit dat ik op 17 oktober mee loop. Met gemengde gevoelens met een tas vol proviand en een fototoestel in de hand probeer ik me toch wat nuttig te maken.

Even site seeing door het centrum van Leeuwarden en daarna richting Ritsumerasiel. Het tempo ging langzaam aan toch wat omhoog en de groep viel wat uit elkaar. Roepen dat het tempo er af moest was voor dovemansoren, maar in Marssum was een verzorgingspost en kwamen we toch allemaal weer bij elkaar. Henk had het allemaal weer prima voor elkaar. En picknick tafel vol versnapperingen en iedereen nam het er van. Onderweg naar Marssum vertelde Simon dat afgelopen vrijdag Leo "stiekem" was getrouwd. Gelukkig had slijterij Muller nog een fles wijn in de kelder. Helaas moest Leo er nog wel 20 kilometer mee lopen.....

Na de verzorgingspost ging het tempo weer prima. Door Menaldum rechtsaf naar Engelum. Net op tijd kon ik de flesjes isotone drank en water, reepjes en koek klaarzetten op een bankje. De Squeezies, powerbar en W-cup gleden naar binnen en iedereen had weer voldoende energie voor de laatste 10 kilometer. Voor Marssum nog even wat foto momentjes. Wat is Friesland toch mooi. Even niet opletten en ik was de groep kwijt. Tja, wat wil je als Henk nog even een toeristische route door het pitoreske Marssum loopt. Onderhand zaten we al richting de 27 kilometer en dan maar in één rechte lijn richting de sporthal. De gelopen afstand 31,5 kilometer. En het leek een makje voor iedereen. Even rekken en strekken (veel oefenen Simon, kom je net zover als Laura) en er werd weer afscheid genomen voor een aantal dagen.

Voor degene die nog niet op de hoogte is...we hebben een shirt sponsor voor de marathon groep. De sponsor, Yme Kuiper uit Heerenveen (mijn werkgever). Het bedrijf importeert zaden, noten, gedroogde (zuid)vruchten, zout en speciale suikers van over de hele wereld en verhandelt die in Nederland, Belgie en Duitsland t.b.v.onder andere de bakkerswereld. Richard en ik zijn druk bezig om alles op tijd klaar te krijgen. Binnenkort komen er passhirtjes om de maten te bepalen.

Onderhand heb ik contact gehad met Linda. Helaas ziet zij definitief af van de marathon. De voet is nog niet hersteld. De marathon zit er niet meer in. Ik citeer; "Rest mij jullie heel veel succes, plezier en sterkte te wensen met de laatste vijf trainingen. Ik volg jullie nog wel aan de zijlijn en zal in gedachten bij jullie zijn in Amsterdam!"

En Patrick heb ik ook vanavond nog even gesproken. Lopen en fietsen gaat onderhand prima, maar bij aanraking is de voet nog steeds gevoelig. Hij loopt ook bij de fysio, maar de marathon wordt waarschijnlijk wel erg lastig. Misschien dat hij voor de halve marathon of de Menzisloop kiest....nog steeds in twijfel.

Blessureleed

Een tijdje terug had ik het nog over die blessures. Het viel allemaal nog reuze mee. Iedereen liep lekker en had nog geen last. Maar onderhand begint daar helaas wat verandering in te komen.

Ik heb deze week nog even contact gehad met Patrick. Zijn voet zit nu nog in de tape en aanstaande woensdag moet hij weer voor controle. Hij kan alweer normaal lopen, maar bij aanraking is de voet toch nog steeds gevoelig.
Dan is er Foppe. Door zijn werk(houding) kreeg hij last van zijn kuit. Tubes gekocht, maar bleef last houden. Afgelopen weekend liep hij in z’n eentje de 28 kilometer en dat ging prima. Gelukkig geen last meer en hij zit weer volop in de race.
Tja, en toen kreeg ik een mailtje van Linda. Zij heeft last van een hielspoor (onderkant van de voet) en weet niet of ze nog wel op tijd hersteld is. Ze is nu onder behandeling bij Cornelis Bijlsma in Zwaagwesteinde (behandeld ook Mariska Kramer en Sven Kramer). Hij past nu Shock-wave therapie toe. Haar laatste redmiddel naast rust. Ze weet niet of ze op tijd klaar is voor de marathon.
En dan is er nog één. Ik zelf. Afgelopen woensdag werd door SV Friesland de visserijdagenloop georganiseerd in Harlingen. Een grote groep van de marathon- en halve marathonlopers van Amsterdam was aanwezig. Ik zelf koos voor de 22 kilometer en zou samen met Eric rustig de afstand lopen. Geen risico’s, geen snel tempo. We liepen mooi als laatste lopers en om de beurt hielden we de rode lantaarn vast. Na zo’n 7 kilometer schoot het weer in mijn kuit en verder lopen was geen optie. Eric zou het in zijn eentje moeten klaren en ik ben met een lift terug gekomen bij de Stenenman (de start) en daar zag ik het allemaal even niet meer zitten. Opbeurende woorden van Willie en Shar gingen het ene oor in en het andere oor uit. Vrijdag naar de fysio. Mijn kuiten zijn te gespannen. Hierdoor schiet de kramp er steeds in. Ik blijf nu tot aan de marathon onderbehandeling bij mijn fysio en hopelijk gaat het dan allemaal lukken. Hopelijk ben ik er volgende week bij vanaf de 30 kilometer weer bij. Maar ik ga niet meer uit van die mooie tijd die ik zo graag had willen lopen. Tuurlijk blijf je hopen dat het er nog in zit, maar gezien het aantal kilometers in de voorbereiding kon het wel eens heel moeilijk worden…..prioriteit: als ik hem maar kan lopen.

Zondag liep ik dus ook niet mee, maar begeleide de groep met de fiets. Ik geef toe dat het niet echt makkelijk was….je wil zograag mee lopen. Maar met een tas vol drinken en een fototoestel toch besloten om mee te gaan. Zo voel je je toch wat bij de groep betrokken. Andre had de route uitgezet en met zo'n 18 lopers begonnen we aan de 28 kilometer. Via Lytse Geast (onderhand bekend terein), door Aldlan (verzorging bij de familie de Graaf), richting Nylan. Vorige week was daar de nodige commotie en moesten we de hulpdiensten inschakelen. Nu moesten we een oudere vrouw onder haar fiets vandaag helpen. Waarschijnlijk roepen we het over ons af, maar ik denk dat dit de laatste keer Nylan was....Er werd keurig gelopen. De groep viel wel eens wat uit een, maar er werd af en toe even gestofzogen en was de groep weer compleet. Voor Rene Sjoerdsma was het een PR....nog nooit zover gelopen.

Het was prachtig weer (al was het op de fiets wel fris). Even geen buien op ons dak en het zonnetje kwam er af en toe zelfs bij. Martha was ook weer van de partij het hield het na zo'n 10 kilometer voor gezien en liep haar eigen tempo en ging eerder richting de sporthal. In het Westeinde vluchte Simon Zwettehiem (het bejaarden tehuis) in voor een sanitaire stop. Hij is daar nogal bekend (vanwege zijn werk of vanwege zijn vriendinnen?) en wist daar een toilet te vinden. De groep liep rustig verder en Simon en ik volgenden op enige afstand. We waren nog niet bij de sporthal of de regen kwam weer naar beneden. Net op tijd....tenzij je nog op de fiets moet.

Onderhand heeft ook Roelof aangegeven om toch voor de marathon te gaan. Er staan nu zo'n 26 lopers op papier al is het nog even afwachten of Patrick en Linda het gaan halen. Een mooie, maar ook zeker gezellige groep. Er wordt wat afgekletst tijdens de duurlopen. Het is elke zondag weer een feestje.

Dit weekend kon Henk niet mee lopen. Nou hebben we "ut mu even gebeure Hessel", maar onderhand is er ook "we doen het even Henk". Hij liep dit weekend de Kennedymars. 80 kilometer wandelen. Die marathon is straks een eitje voor hem. Klasse Henk!!
(Voor de geinteresseerden: http://www.kennedymarsfryslan.nl)

Enerverende training

Vanochtend had ik wel de nodige lopers verwacht, maar mede door de te lopen afstand (21 kilometer) was het een behoorlijke groep. Patricia en Eric waren weer terug van vakantie en er liepen een aantal gastlopers mee. Na een snelle telling kwam ik op 20 lopers....maar ik kan er een gemist hebben. Na Andre liep er vanochtend ook weer een nieuwe potentiële marathonloper mee. Rene Sjoerdsma liep samen met Andre de clinics voor de halve van Leeuwarden. Ook hij wil graag eens die 42.195 meter hardlopen en hoorde van Andre dat hij voor Amsterdam aan het trainen was. Een kleine stap om dan bij ons aan te sluiten. Vanochtend was voor hem even inschatten, wat betreft snelheid, hoe het zou gaan.

We hadden het ons deze keer makkelijk gemaakt. Even geen ingewikkelde routes bedenken. Maar lekker de eerste editie van de (halve) marathon van Leeuwarden lopen. Dan verwacht je dat iedereen deze route nog wel weet, maar vanochtend werden toch de eerste tekenen van dementie gesignaleerd bij een aantal lopers.

Het was een enerverende training. Op de Tesselschadestraat ging Jochem behoorlijk onderuit en met een bebloede schouder kon hij weer verder. Langs het van Harinxmakanaal hebben aan onze burgerplicht voldaan door de hulpdiensten te bellen, zodat iemand geholpen kon worden en aan het einde kreeg Eric last van ehhh....uitdrogingsverschijnselen? Of was het die makreel (die hij gegeten had) van gisteravond die naar water verlangde.....Kortom hij had het even erg zwaar na zijn vakantie. Al met al werd er weer keurig gelopen, al moest Jan Hooghiemstra af en toe even aan de ketting. Ook Rene Sjoerdsma had geen problemen en hij zal er ook volgende week weer bij zijn.

En dan volgende week. Na een inventarisering is er democratisch besloten om de komende weken toch om 7.30 uur te starten. Het is inderdaad vroeg, maar na deze rustweek gaan we nu richting die 35 kilometer. Op deze manier zijn we toch een beetje op tijd terug. Nog even doorzetten Jan....

Afgelopen week heb ik met Patrick gesproken. Hij was afgelopen week aan het voetballen met zijn zoontje en is in een kuil gestapt. Hierdoor heeft hij waarschijnlijk zijn enkelband verrekt of misschien iets gescheurd. Hij geeft het nog niet op en zal contact opnemen met een fysiotherapeut. Het wordt dus nog even spannend of hij mee kan lopen in Amsterdam.

De rustweek zit er weer officieel op. Volgende week 28 kilometer....en het is nog steeds genieten....

Ooievaar....

Tja, die ooievaar....

Die ooievaars die jullie zondag gezien hebben daar zit inderdaad waarschijnlijk ook degene tussen die straks via de Ytsjesân naar het MCL zal gaan voor mij. Maar de ooievaar heeft nog vakantie denk ik. Hij (of is de ooievaar een zij... ) heeft er nog niet zoveel zin in. Ach ja, alle gekheid op een stokje. Ik ben nog super zwanger en naar mijn gevoel zal het ook nog wel even zo blijven. In principe mag het nu komen, ik ben over de 37 weken zwanger. Alles thuis is klaar, het tasje met spullen voor in het ziekenhuis staat klaar, man is geïnstrueerd en zoonlief weet ook wat er gaat gebeuren als ik naar het ziekenhuis vertrek. Nu de baby nog even laten meewerken. Ik voel me verder prima, ik ben enorm gegroeid maar (nog) niet in gewicht. Mijn buik is zo rond als een voetbal en iedereen zegt dat hij pachtig is. Nou ja, dat zal wel. De baby beweegt veel en vaak alleen heeft het nu wat minder ruimte zodat het bewegen voelt als boksen. Voor mij niet altijd even prettig.

Ik vermaak me prima thuis, mijn huis is nog nooit zo opgeruimd en schoon geweest. Ik zit veel achter de pc, lees en zoek veel over sport in het algemeen, duursporten en dan met name hardlopen. Enig idee hoeveel blogs en informatiesites er zijn over hardlopen, ultralopen, traillopen en triatlon? Het lopen heeft me nooit helemaal losgelaten vanaf de laatste keer dat ik gelopen heb, de Jubileumloop van GJ. Ergens in april ofzo. Ik houd ook alles bij, weet precies wat jullie doen. Verder ben ik achter de schermen wat bezig met het regelen van het weekend van de marathon in Amsterdam. Ik hoop enorm dat ik erbij kan zijn maar daar is nu natuurlijk nog niets over te zeggen.

Heel veel succes met de lange duurlopen die nog komen gaan! En voor mezelf hoop ik dat de ooievaar zijn/haar vakantie snel voorbij is....

Froukje

De eerste 30 kilometer

De eerste 30 kilometer van de voorbereiding zit er alweer op. Afgelopen zondag was er weer een behoorlijke groep. Je merkt dat de vakanties er bijna op zitten en er stonden dan ook 15 lopers om 7.30 uur klaar bij sporthal het Kalverdijkje.

Een mooie groep, maar er ontbreken nog een paar. Patricia, Hans, Rene en Eric zijn nog op vakantie, Ritchie en Dirk doen een eigen voorbereiding, Hessel en Foppe heb ik eigenlijk nog niet gezien (gaan ze nog mee?). En Roelof.....? Dat blijft waarschijnlijk tot de laatste week een verrassing....Gerlof heeft aangegeven af te zien van de marathon. Het lukt hem niet de tijd te vinden om er voor te trainen.


Voor mij was het vooral even spannend of mijn kuit het wel zou houden. Afgelopen zondag (tijdens de interval training) schoot het weer in mijn kuit en ben toen preventief gestopt. Balen natuurlijk, want het is wel weer eens lekker om op tempo te kunnen lopen. Maar of het nu aan de training van Willie ligt (vorig jaar had ik precies het zelfde in de voorbereiding voor Berlijn, tijdens een training van Willie) of door de moessonregen. Maar het zit er niet meer in voor de marathon.
Gelukkig geen last tijdens de lange duurloop van zondag. En we kunnen weer verder met de voorbereiding de komende weken....kilometers maken.

We liepen een mooie route. Een deel van de Bulleloop en net als vorige week was dit weer ontdek je plekje voor een aantal lopers. Ben je toch zo dicht bij huis. Met een omweg liepen we naar Gytsjerk, langs Frou(c)kje state..., met een lusje naar Ryptsjerk, Tytsjerk en via Hurdegaryp weer terug naar de sporthal. Onderweg een prima verzorging door Sierk die tevens als een volleerd paparazzi foto's maakte.

Onderweg een roedel/koloni/troep/groep ooievaars. Waarschijnlijk worden de komende tijd de nodige kleintjes verwacht.....onherroepelijk zal de ooievaar voor Froukje er tussen lopen. Ik altijd maar denken dat die vogels zeldzaam waren. Twee weken terug schreef ik nog over hobbies (wijn) en lopen . Nu kon Patrick zijn hard ophalen, als vogelspotter.

Het laatste stuk kreeg Marjolein het behoorlijk moeilijk. Bleek dat ze toch te weinig gegeten en/of gedronken had. Wij maar aangeven dat ze aan leuke dingen moest denken....dacht zij alleen maar aan de afstand die we nog moesten en aan de sporthal. Nu stond er toevallig in de Runnersworld van maart dit jaar, een stukje van Bram Bakker (Psychiater). Ik citeer "Afzien kun je leren. Bijvoorbeeld door aan prettige dingen te denken tijdens een stevige training of een zware wedstrijd". Dus Marjolein....of toch maar gewoon meer eten/drinken onderweg?

Henk kon er bij de sporthal nog niet genoeg van krijgen. Hij was de enige die nog geen 30 kilometer op zijn klokje had staan en liep net zolang door tot ook hij de afstand had volbracht. Vreemd, dan moet hij ergens afgesneden hebben.

Het derde blok zit er alweer op. De komende week hebben we een rustweek en zondag lopen we 21 kilometer.

LET OP. WE STARTEN ZONDAG OM 8.30 UUR!!!!! VANAF HET KALVERDIJKJE. Gastlopers zijn natuurlijk welkom.

Ontdek je plekje

Nog 10 lange duurlopen te gaan. Al eerder schreef ik, time flies. Het gaat nu echt snel. Deze week nog 28 kilometer en dan volgende week de eerste 30 kilometer van de voorbereiding. En het gaat nog steeds zeer voorspoedig bij iedereen. Ik heb van Julius begrepen dat hij een paar weken terug weer 16 kilometer had gelopen en dat voelde weer goed. Hopelijk is hij er ook weer snel bij.


Maar afgelopen weekend stond er nog een 28 kilometer op het programma. Om 7.30 uur stonden er toch weer 9 lopers klaar bij het Kalverdijkje. Elles, Peter en Hans zouden een uur later starten i.v.m. het vroege tijdstip. Het was heerlijk weer.Droog en een prima temperatuur. Ik voelde me toch wat onthand. Mijn Polarhorloge die de o.a. de snelheid aangeeft lag bij het Running Center i.v.m. een storing. Maar gelukkig loopt tegenwoordig iedereen met een klokje en kon ik daarop terugvallen. Op een of andere manier leek het voor mij wel of we constant boven de 12 kilometer per uur liepen, maar waarschijnlijk had ik de vakantie nog in mijn benen.

Het blijft een prachtige route via Jelsum, Cornjum, Britsum richting Beetgumermolen. Sommige mensen vliegen helemaal naar Turkije maar waren hier nog nooit geweest. Ontdek je plekje in eigen provincie.

Bij Patrick hadden we in Engelum een verzorgingspost. Nog even tijd voor Mark en Henk om een partijtje tennis te spelen en dan weer onderweg.

Het mooie weer was voorbij en de regen kwam met bakken uit de hemel. Toch was het zoontje van Patrick nog even een haas voor de groep. Bij Marssum nog een zwaai-momentje naar de groep van o.a. Willie en Gerlof. Via het westeinde het laatst stuk weer naar de sporthal.

Volgende week lopen we de eerste 30 kilometer. In overleg hebben we besloten om de starttijd toch nog op 7.30 uur te houden. Het is wellicht vroeg, maar de afstanden worden groter en de zomer is nog niet voorbij.

La strada del Vino

Trainen in het buitenland. Altijd neem ik de loopschoenen mee op vakantie of zelfs weekendjes weg. Zo kom je op plaatsen waar de gemiddelde toerist niet komt. Zo ook dit jaar, in Toscane (Italië).

Onze camping lag onder aan de berg met het pittoreske dorpje Castagneto Carducci. Prachtig dorpje met uitzicht over de middelandse zee. In de omgeving voornamelijk wijnvelden waar de beroemde wijnen van Bolgheri worden gemaakt.

Het is overdag te warm om te lopen en ik zet 's morgens om 7 uur de wekker. Ik ben een van de weinige mensen die al wakker is op de camping en na de handvol water over mijn hoofd verlaat ik stilletjes de camping. Gelijk neem ik het eerste pad rechtsaf en loop tussen de olijfbomen door. Overal kom je de bordjes tegen, Degustazione e vendita vino e olio. Her en der hoor ik wat in de bosjes langs het smalle weggetje. Het zullen voornamelijk de salamandertjes zijn....aan andere grotere dieren wil ik niet denken. Na zo'n twee kilometer links af richting de weg waar alles op wijn gebied gebeurt....La strada del vino. Een lange weg met links en rechts wijnvelden en wijnhuizen als Di Vaira, Guado del Tasso en Campo alla Suchera. Wat is het toch mooi om twee hobbies samen te voegen. Hardlopen en wijn, al zal proeven er nu niet in zitten.

La strada del vino is ligt heuvelachtig en doet me zelfs even denken aan de Zevenheuvelenloop. Op zondagochtend is hier bijna een lang lint van wielrenners. En ik kan zelfs mijn lessen latijnse getallen weer even terug halen. De kilometerbordjes worden in cijfers als IV aangeduidt. Erg leuk. Na ongeveer 8 kilometer ga ik linksaf de beroemde 'laan van de cipressen’ in, richting Bolgheri. Op veel ansichtkaarten zijn foto's van deze laan terug te vinden. En als je dacht dat je de heuvels gehad had.....maar de traktatie is dan wel dat je even in het schilderachtige dorpje kan uitrusten en je kan genieten van je squeezy momentje. De route is precies 10 kilometer en ik draai me weer om voor de terug tocht richting de camping.

Als ik hier terug kom na zo'n twee uurtjes is er alweer een en al leven. De temperatuur loopt alweer richting de 25 graden. Voldaan laat ik me zakken in de tuinstoel, wat hebben we toch een mooie sport.

Je moet er wat voor over hebben....

Zondagochtend was het 6.15 uur toen mijn wekker ging. De meeste mensen lagen nog op 1 oor, maar voor een aantal lopers van de loopgroep was het vroeg wakker worden. Om 7.30 uur hadden we afgesproken bij het Kalverdijkje voor de start van onze tweede 25 kilometer. Vroeg,...maar erg verstandig bleek al snel. De verwachtingen waren dat het rond de 30 graden zou worden en dat is geen temperatuur om een lange duurloop te doen. Dan maar vroeg beginnen.

We waren, ondanks dit vroege tijstip weer met een mooie groep. Martha zou een deel mee lopen en er was een nieuwe ster. Andre van den Heuvel, liep mee tijdens de clinics van de Leeuwarder Courant voor de halve marathon van Leeuwarden (2009 en 2010) en heeft de Adventure run op Ameland gelopen. Nu wil hij kijken of een marathon er ook zit. Hij had onze blog ontdekt en d.m.v. email contact hebben we aangeboden om ook eens mee te lopen. Hoe meer mensen hoe meer vreugd is de stelling toch? Richard was er weer met zijn enorme telelens om alles vast te leggen op de gevoelige plaat en fietstassen vol drinken (met koelelementen).

De route wederom via Lytse Geast, verzorging bij Simon in Tytsjerk, Groene ster, door de Blitsaerd en met een omweg via Lekkum weer terug naar de sporthal. Het tempo keurig rond de 9.5 per uur, zolang Simon maar op kop bleef lopen. Maar ja, er liepen twee vrouwen mee die het tempo constant opvoerden. Patricia en Laura moesten dus aan de ketting. O ja, nog even een rectificatie op het verslag van vorige week. Ik had begrepen dat ze was uitgestapt in Goutum, maar ze liep de volledige 21 kilometer uit. Dus....zijn we weer vriendjes Patries.

Vlak voor Tytsjerk kwam Liesbeth ons tegemoet lopen. Onderweg de nodige felicitaties (vanwege haar verjaardag op zaterdag) en in de Groene ster verliet ze ons weer. Net als Martha, ze liep keurig met ons mee maar de 25 kilometer was toch nog iets te ver. Maar wat is ze weer in vorm!

Na mate we verder kwamen met de kilometers ging de temperatuur ook omhoog. In de Blitseard had Richard een bankje in gebruik genomen voor de koele versnaperingen. Tijd voor het wekelijkse Squeezy momentje. Alle smaken komen weer even aanbod en hoe lekker we de gel wel niet vinden. Altijd een moment om naar uit te kijken. Heerlijk...

Het laatste stukje werd het echt warm. Wat waren we blij dat we zo vroeg gestart waren. We moesten er niet aan denken om rond het middag uur deze afstand te lopen. Moe maar voldaan kwamen we aan bij de sporthal. We hebben weer geweldig gelopen, wederom een feestje...

Start duurloop aanstaande zondag

LET OP!!!

Aanstaande zondag start de lange duurloop om 7.30 uur vanaf het Kalverdijkje.

Gastlopers zijn natuurlijk weer welkom. De afstand: 25 kilometer.

Tot zondag....heel vroeg...

Gesplitse training

Afgelopen week was een rustweek, met een 21 kilometer op zondag. Even terug naar waar we begonnen waren op 6 juni. Alweer een maand terug. Zoals ik al eerder had geschreven op de blog….time flies.

In verband met het trainingsweekend in de Ardennen nam Rene de lange duurloop voor zijn rekening. Er waren weer 15 lopers aanwezig, inclusief Julius en Patricia die nog niet helemaal hersteld zijn. De door Froukje bedachte route ging door Zuiderburen waar bij haar een verzorgingspost was. Onderweg had ze op de fiets de groep opgewacht en loodste ze iedereen door haar wijk. Na de verzorging is ze nog een stukje mee gefietst om de groep weer over te dragen aan de bezielende leiding van Rene.

Bij Goutum verlieten Julius, Patricia en Sierik de groep de rest hobbelde door, richting de sporthal. Van Rene heb ik begrepen dat het toch erg warm was rond 10.00 uur en stelde voor om aanstaande zondag om 7.30 uur te starten. De vooruitzichten zijn ook voor komend weekend weer rond de 30 graden. We laten nog even weten of we eerder gaan starten. Hou je mail dus in de gaten!!!

Zelf zat ik, met een ander deel van de marathongroep, in de Ardennen. Prachtige heuvelachtige omgeving en mooi weer. Altijd leuk om in het buitenland te kunnen lopen. Andere omgeving en je komt op plaatsen waar de meeste toeristen vaak niet komen. Op zaterdagochtend,om 8 uur, vertrokken we met z’n allen voor een ochtendloopje. Met een groepje liepen we nog wat verder en we kwamen uit op zo’n 12 kilometer.Op zondag hadden wij ook de 21 kilometer in de planning. Op de gok een weg inslaan en maar kijken waar je uit komt. Het is er prachtig om te lopen. Via slingerweggetjes gingen we naar boven, door een dorpje een bos in. Oneffen pad met keien, takken en plassen. Langs een voederplaats voor het wild. Dit is volledig genieten. Onderweg kwamen we weer een bord tegen van La Roche (het plaatsje waar we zaten) en konden op deze manier een mooie lus lopen. Het laatste stuk richting La Roche ging naar beneden. Helaas geen Geert Jan met een stopwatch om onze kilometer tijden te noteren. Als hier geen records werden gelopen.... Moe maar voldaan kwamen we weer bij het vakantiehuis, afstand….20,5 kilometer.

Volgende week lopen we weer lekker in onze eigen vertrouwde omgeving. Dan staat de tweede 25 kilometer alweer op de planning.

Heerlijk dat warme weer....

En warm was het zeker. Zondagochtend om half 10 verzamelden we weer in de sporthal en nu was iedereen zo verstandig om in een hempie te komen. Zelfs Simon met een belt vol drinken. Deze week geen 15 lopers, maar 9. Zou de rest al languit bij het water liggen sudderen? Maar ja, vorig jaar (in de voorbereiding voor Berlijn) liepen we deze route met z’n vieren (Froukje, Geja, Simon en ik), én in de regen.

Voor we vertrokken kregen we van Simon nog een sportbril die hij weer had geregeld bij een klant/leverancier? Wat een connecties heeft die man….

Met deze sportieve gadget op onze neus begonnen we aan de 28 kilometer....in 28 graden. Het tempo lag een stuk beter dan vorige week. Geen “versnellingen” of jojo tempo’s. We bleven mooi rond de 9,5 per uur. Soms vraag je je wel eens af wat er nog te bepraten valt. Wekelijks lopen we uren met elkaar en op één of andere manier vallen er nauwelijks stiltes. We weten toch zo onderhand alles wel van elkaar? Maar we keuvelen mooi wat weg en de kilometers vliegen ongemerkt voorbij. De warmte is nog prima te doen, er staat nog een verfrissend windje. Op 11 kilometer verlaten Peter en Elles de groep en gaan zij weer terug richting de sporthal. Ze zitten nog niet op de kilometers en lopen nog niet de volledige route mee…..even een zwaai momentje en de rest loopt door richting de eerste controle post die een kilometer verder op ons staat te wachten. Gerda (vrouw van Geert, moeder van Mark) en dochter (zus van Mark) hadden het tafeltje al klaar staan met de versnaperingen. En….een emmertje met water en sponsen. Ik vraag me nog steeds af hoe ze die volle emmer mee hadden in de auto. Maar het was een welkome verrassing.

Na de eerste verzorgingspost op weg naar de tweede bij de Mc Donalds in Goutum. Zou er nu een Mc Flurry of een Mc Shake op ons staan te wachten? Dat zou toch wat zijn. Onderweg werd het toch steeds stiller. Was iedereen uitgesproken of kwam het door de warmte? Bij de post geen koude versnapperingen van de Mac, maar wederom isotone dranken. En de emmer zat nog steeds vol....en dat na al die Friese landweggetjes. Na de tweede verzorgingspost nog zo’n 6 kilometer door de stad. En de laatste loodjes wegen altijd het zwaarst, ook dit keer. Marjolein bleef wat hangen en Henk liep het laatste stukje met haar mee. Tot ongeveer 500 meter voor de finish. Toch nog een stiekeme eindsprint van Marjolein. En natuurlijk wil niemand weer toegeven.

Al met al, weer een mooi route, gezelligheid en 28 kilometer in de benen. Volgende week een “rust” week, 21 kilometer. We zullen vanaf volgende week niet meer om 9.30 uur vertrekken, maar net als in de voorbereiding voor Berlijn om 8.30 uur. De temperatuur zal meer omhoog gaan (gaan we vanuit) en zo hebben we ’s middags nog de tijd om ook languit bij het water te liggen. En…of je nu om 8 uur uit je bed stapt of om 7 uur….je voelt je even beroerd.

De voorspellingen waren niet bijzonder voor het weekend. Rond de 70 tot 80% regen, maar zondag zou het wat beter zijn. En gelukkig zag het er goed uit zondagochtend. Droog maar wel fris. De meeste lopers in de hal hadden dan ook een jasje of truitje aan. Vorige week waren er 9 lopers, deze week maar liefst 15. En dan zijn er een aantal nog niet eens bij. Julius, Hessel, Mark, Hans, Ritchie, Patricia en Roelof (?). Zij hebben net Leeuwarden gelopen en houden nog even rust of concentreren zich op andere afstanden/wedstrijden.

Voor we vertrokken voor de geplande 25 kilometer, eerst nog een cadeautje voor Simon. Hij heeft nog wel eens moeite om na het douchen zijn eigen (witte) handdoek terug te vinden. Wellicht dat het met zijn nieuwe Winnie de Pooh handdoek beter gaat.

De route: Wyns, de Canterlandseweg, Tytsjerk, Groene ster en door Cammigha buren weer terug. Na zo’n 7 kilometer verlieten Elles en Peter de groep. Zij hadden nog niet de kilometers in de benen en zitten nog in een opbouwende fase. Maar nog geen kilometer later kwamen Jolanda en Willie de groep weer versterken. Zij waren gestart vanuit de Groene Ster en liepen weer met ons mee richting hun auto.

Het tempo was prima, al merk je toch altijd dat het tempo omhoog gaat als Dirk en Ahmad even voor zichzelf wat harder willen lopen. De voorste lopers gaan stiekem weg sneller lopen. Volgende week toch wat meer de rem er op en een wat meer vast tempo zien te bewaren. Al met al liep iedereen keurig in de groep mee.
Op 15 kilometer nog een verzorgingspost door Sahared. Zij had waarschijnlijk de hele loopgroep verwacht, want de achterbak zat vol met eten en drinken. Maar als je even stil staat ga je merken dat het toch wel fris is. Dus niet te lang stil staan en weer onderweg richting de sporthal.

Tijdens de voorbereiding voor Berlijn was dit ook een gevoelsmatig lange afstand. Veel lopers die aangaven dat het vorige week beter ging en blij waren dat de sporthal in zicht was. Volgende week zal het waarschijnlijk weer beter voelen. We zullen zien. Er staat dan in ieder geval 28 kilometer in de planning.

Nog een melding van organisatorische aard: als het goed is heeft iedereen afgelopen week een email ontvangen om aan te geven of je wel of niet wil slapen in het Stay Okay hotel in Haarlem. Wil iedereen even vóór 1 juli een berichtje sturen naar marathonamsterdam2010@hotmail.nl of je mee gaat of niet? Dan kunnen wij dit tijdig doorgeven aan het Stay Okay. Doen!!

2e training, 23 kilometer

Het is zover. Na vorige week, de halve marathon, de eerste rustige duurloop voor de Amsterdam marathon. De geplande afstand 23 kilometer. Nou hadden we vorig jaar nog wel eens wat verschil tussen de werkelijk afstand en de afstand volgens afstandmeten (kleine verschilletjes maar hoor), nu kwam de werkelijke afstand uit op 23,03 kilometer. Perfect toch? Alles volgens plan.


Ik zelf kon niet mee lopen in verband met een familie weekend in Aalden (ongeveer 15 kilometer vanaf Emmen). Eddie vond het geen probleem om met zijn natuurlijke overwicht de groep bij elkaar te houden en de route aan te geven. Nou had ik wel een paar lopers verwacht, maar het waren in totaal 9. Voor mij boven verwachting. Zelfs Roelof, Erik en Jochum waren alweer van de partij, na de marathon van Leeuwarden.
De route, over Lytse Geast via Tytsjerk weer terug richting de sporthal. Onderweg een zo goed als ingeburgerde verzorgings- en sanitairestop bij gastheer Simon.
Eddie op de fiets mee als touroperator en volgens hem lag het tempo mooi net rond de 10 kilometer per uur. En zo hoort het dus. Het is tenslotte een rustige duurloop.
Na zo'n 15 kilometer verliet Roelof de groep omdat hij nog niet helemaal hersteld was van vorige week en nog last van zijn voet heeft. Achteraf kwam hij toch ook bij op een afstand van zo'n 20 kilometer. De tweede training zit er dus alweer op. Eddie, bedankt!

Ik zelf liep op zondag in Aalden en omgeving. Ik ben daar totaal niet bekend en gewoon op goed geluk een fietspad inslaan. Natuurlijk onderweg kruimeltjes gestrooid om de weg weer terug te vinden. Rustig aan met mijn Ipodje op, met mijn favoriete muziek. Een prachtige omgeving bleek het te zijn, maar dat is al vaak zo als je ergens onbekend bent en met de zon erbij. Maar alleen maar fietspaden door de bossen en dat zijn wij hier toch niet gewend in Friesland (of je moet op een camping in Bakkeveen staan).
Vorige week, tijdens de halve van Leeuwarden, schoot het weer in mijn kuit. Een blessure die toch steeds weer terug komt. Vorige week woensdag naar de fysio en het blijkt geen scheurtje te zijn, maar een soort verkramping. Moet ik dan toch geloven aan de compressiekousen? Ook mijn fysio gaf aan dat het voor mij een goede oplossing zou zijn. Donderdagavond toch naar Running Center om een paar kousen aan te laten meten. Zondag mijn duurloop ermee gelopen en het ging super. Voelt goed en voldoende steun. Wel een beetje last van mijn kuit maar na de duurloop geen harde kuiten en napijn meer. Kortom....een goede keus. Dus, Elles en Roelof....Al met al heb ik ook mijn 23 kilometer gelopen in ongeveer 2.25 minuten.

Nog even iets van organisatorische aard. Op de site van de loopgroep staat onder het Forum (wie loop waar) ook een subforum, Amsterdam Marathon. Hier kunnen we met z'n allen ook de nodige berichten kwijt. Het blijkt dat er nogal wat animo is voor de hele en halve marathon. Steeds meer lopers geven zich op. Dat is natuurlijk geweldig. Maar we hadden in eerste instantie bij het Stay Okay in Haarlem 16 bedden gereserveerd. Onderhand was dit al aangepast naar 24, maar we hebben vandaag toch maar weer contact opgenomen met het Stay Okay om het aantal naar 30 personen te brengen.
Dit was nog geen probleem. maar we zullen straks wel moeten gaan inventariseren hoeveel mensen er nou daadwerkelijk mee gaan. Voor 16 juli moeten wij het definitieve aantal doorgeven. Mocht je mee willen, vul dan in de hal even je naam, de afstand en vooral (duidelijk) je emailadres even in. We kunnen dan via die weg iedereen op de hoogte houden
Volgende week loopt de marathongroep 25 kilometer. De route zal nog bekend gemaakt worden en we zullen kijken of we weer een verzorgingspost kunnen regelen.

Flashback

Het zou toch niet waar zijn. Vorige week dinsdag, tijdens de training, liepen Hans en ik nog de verhalen terug te halen van 3 jaar terug. Tijdens de start van de marathon was het al 27 graden en het werd toen alleen maar warmer. Vorige week met Patricia ook nog de verhalen verteld over deze dag. Dat ik mijn souveniers onderweg had achtergelaten (lees overgegeven) en dat die plaatsen nu een bedevaartsoort zijn geworden voor marathonlopers. Nog steeds werd over deze marathon gesproken. Het was zo zwaar, maar op één of andere manier was het ook een hele bijzondere marathon met zoveel verschillende indrukwekkende verhalen.

Nu drie jaar later, weer erg warm. Misschien niet die temperatuur, maar dit maal een heel hoge luchtvochtheid. Als je al nadacht over hardlopen, begonnen de oksels al te klotsen. Dit zou weer een mega zware marathon worden. "Gelukkig" liep ik dit jaar de halve. Niet dat ik deze temperatuur voorzien had, maar ik wil nu eenmaal naar Amsterdam. En twee marathons in het jaar vind ik teveel van het goede. Waarschijnlijk is het lichamelijk prima te doen, als je er goed mee om gaat, maar het kost teveel tijd. Nog alle tijd dus om nog even met andere loopgroepers bij de eerste doorkomst van de marathonlopers te kijken. Dirk en Ahmad waren al gestopt en Roelof gaf ook al aan dat het blijkbaar niet te doen was. Voor de start werd ik nog even geroepen dat ik rustig aan moest doen. Het is erg zwaar en na tien kilometer zou ik al mijn vocht al kwijt zijn. Maar ja, toch eerst kijken hoe het gaat.


Samen met Henk de ballon van 1.35 gezocht en na de start het juiste tempo zoeken. Na drie kilometer had ik het al bekeken. Dit zou echt een zware halve worden en ik haakte af. Proberen mijn eigen tempo te zoeken. In het Leeuwarderbos voelde ik weer mijn kuit. Maar het was wel te doen. Al verdring je die pijn niet helemaal. Iedere loper blijft er op letten, zit het er nog, wordt het minder? Minder werd het niet, maar ook niet beter. Onderweg kwam ik Roelof weer tegen...wandelend. Het ging niet meer, enorm veel last van de voeten. Maar toch nog twijfelen om te stoppen of niet. Wat een herkenning. Weken lang ben je hiervoor aan het trainen. Opgeven wil je dan niet. Die drie jaar geleden wou ik ook niet opgeven. Achteraf gezien misschien niet verstandig, maar onderweg denk je daar echt anders over.

Onderweg kom ik steeds meer marathonlopers tegen die even een stuk wandelen voor ze weer opgang komen. Ook Johnny, petje helemaal achterop zijn hoofd. Zo herken ik hem niet. Bij mij ging het nog aardig al was het tempo niet sneller dan zo'n 12 kilometer per uur. Ik probeer nog aan te sluiten bij de 1.40 pacers, maar ook dat gaat te snel. Op het Vliet had ik het helemaal gehad, maar de finish was in zicht. Het laatste stukje en door al het publiek lukt het nog om er van te genieten. Overal hoor je je naam en zie je je maatjes juichen....kapot kom ik over de finish en zie ik Roelof zitten. Toch uitgestapt. Mijn beoogde tijd van onder de 1.34 zat er echt niet in...maar wel de zelfde nummertjes. Eindtijd 1.43.

Met z'n allen wachten tot de laatste lopers binnen komen. Een voor een druppelen ze binnen, sommigen nog zo fit, anderen volledig gesloopt. Helaas toch een aantal gestopt. Zij zijn waarschijnlijk verstandiger dan ik, drie jaar terug. Je weet niet hoe je hersteld en misschien hou je er wel tijden last van.

Dit hoort toch weer bij de sport. Het afzien, de vreugde, het verdriet, pijn en de voldoening. Weer zo'n (halve) marathon waar over 3 jaar nog steeds overgesproken wordt.

Maar onderhand hebben wij (de lopers voor de Amsterdam Marathon) de eerst "training" achter de rug. Volgende week beginnen we met de officiele 1e rustige duurloop van 23 kilometer. Helaas ben ik zelf niet aanwezig en Froukje zal ook niet meer mee lopen. Gelukkig wil Eddy zondag mee fietsen, de route aangeven en het tempo in de gaten houden.

Zodra de route bekend is, zal deze op de blog komen te staan. Houdt hem dus in de gaten.

En....Links onderaan kun je je aanmelden als volger.