Heerlijk dat warme weer....

En warm was het zeker. Zondagochtend om half 10 verzamelden we weer in de sporthal en nu was iedereen zo verstandig om in een hempie te komen. Zelfs Simon met een belt vol drinken. Deze week geen 15 lopers, maar 9. Zou de rest al languit bij het water liggen sudderen? Maar ja, vorig jaar (in de voorbereiding voor Berlijn) liepen we deze route met z’n vieren (Froukje, Geja, Simon en ik), én in de regen.

Voor we vertrokken kregen we van Simon nog een sportbril die hij weer had geregeld bij een klant/leverancier? Wat een connecties heeft die man….

Met deze sportieve gadget op onze neus begonnen we aan de 28 kilometer....in 28 graden. Het tempo lag een stuk beter dan vorige week. Geen “versnellingen” of jojo tempo’s. We bleven mooi rond de 9,5 per uur. Soms vraag je je wel eens af wat er nog te bepraten valt. Wekelijks lopen we uren met elkaar en op één of andere manier vallen er nauwelijks stiltes. We weten toch zo onderhand alles wel van elkaar? Maar we keuvelen mooi wat weg en de kilometers vliegen ongemerkt voorbij. De warmte is nog prima te doen, er staat nog een verfrissend windje. Op 11 kilometer verlaten Peter en Elles de groep en gaan zij weer terug richting de sporthal. Ze zitten nog niet op de kilometers en lopen nog niet de volledige route mee…..even een zwaai momentje en de rest loopt door richting de eerste controle post die een kilometer verder op ons staat te wachten. Gerda (vrouw van Geert, moeder van Mark) en dochter (zus van Mark) hadden het tafeltje al klaar staan met de versnaperingen. En….een emmertje met water en sponsen. Ik vraag me nog steeds af hoe ze die volle emmer mee hadden in de auto. Maar het was een welkome verrassing.

Na de eerste verzorgingspost op weg naar de tweede bij de Mc Donalds in Goutum. Zou er nu een Mc Flurry of een Mc Shake op ons staan te wachten? Dat zou toch wat zijn. Onderweg werd het toch steeds stiller. Was iedereen uitgesproken of kwam het door de warmte? Bij de post geen koude versnapperingen van de Mac, maar wederom isotone dranken. En de emmer zat nog steeds vol....en dat na al die Friese landweggetjes. Na de tweede verzorgingspost nog zo’n 6 kilometer door de stad. En de laatste loodjes wegen altijd het zwaarst, ook dit keer. Marjolein bleef wat hangen en Henk liep het laatste stukje met haar mee. Tot ongeveer 500 meter voor de finish. Toch nog een stiekeme eindsprint van Marjolein. En natuurlijk wil niemand weer toegeven.

Al met al, weer een mooi route, gezelligheid en 28 kilometer in de benen. Volgende week een “rust” week, 21 kilometer. We zullen vanaf volgende week niet meer om 9.30 uur vertrekken, maar net als in de voorbereiding voor Berlijn om 8.30 uur. De temperatuur zal meer omhoog gaan (gaan we vanuit) en zo hebben we ’s middags nog de tijd om ook languit bij het water te liggen. En…of je nu om 8 uur uit je bed stapt of om 7 uur….je voelt je even beroerd.

De voorspellingen waren niet bijzonder voor het weekend. Rond de 70 tot 80% regen, maar zondag zou het wat beter zijn. En gelukkig zag het er goed uit zondagochtend. Droog maar wel fris. De meeste lopers in de hal hadden dan ook een jasje of truitje aan. Vorige week waren er 9 lopers, deze week maar liefst 15. En dan zijn er een aantal nog niet eens bij. Julius, Hessel, Mark, Hans, Ritchie, Patricia en Roelof (?). Zij hebben net Leeuwarden gelopen en houden nog even rust of concentreren zich op andere afstanden/wedstrijden.

Voor we vertrokken voor de geplande 25 kilometer, eerst nog een cadeautje voor Simon. Hij heeft nog wel eens moeite om na het douchen zijn eigen (witte) handdoek terug te vinden. Wellicht dat het met zijn nieuwe Winnie de Pooh handdoek beter gaat.

De route: Wyns, de Canterlandseweg, Tytsjerk, Groene ster en door Cammigha buren weer terug. Na zo’n 7 kilometer verlieten Elles en Peter de groep. Zij hadden nog niet de kilometers in de benen en zitten nog in een opbouwende fase. Maar nog geen kilometer later kwamen Jolanda en Willie de groep weer versterken. Zij waren gestart vanuit de Groene Ster en liepen weer met ons mee richting hun auto.

Het tempo was prima, al merk je toch altijd dat het tempo omhoog gaat als Dirk en Ahmad even voor zichzelf wat harder willen lopen. De voorste lopers gaan stiekem weg sneller lopen. Volgende week toch wat meer de rem er op en een wat meer vast tempo zien te bewaren. Al met al liep iedereen keurig in de groep mee.
Op 15 kilometer nog een verzorgingspost door Sahared. Zij had waarschijnlijk de hele loopgroep verwacht, want de achterbak zat vol met eten en drinken. Maar als je even stil staat ga je merken dat het toch wel fris is. Dus niet te lang stil staan en weer onderweg richting de sporthal.

Tijdens de voorbereiding voor Berlijn was dit ook een gevoelsmatig lange afstand. Veel lopers die aangaven dat het vorige week beter ging en blij waren dat de sporthal in zicht was. Volgende week zal het waarschijnlijk weer beter voelen. We zullen zien. Er staat dan in ieder geval 28 kilometer in de planning.

Nog een melding van organisatorische aard: als het goed is heeft iedereen afgelopen week een email ontvangen om aan te geven of je wel of niet wil slapen in het Stay Okay hotel in Haarlem. Wil iedereen even vóór 1 juli een berichtje sturen naar marathonamsterdam2010@hotmail.nl of je mee gaat of niet? Dan kunnen wij dit tijdig doorgeven aan het Stay Okay. Doen!!

2e training, 23 kilometer

Het is zover. Na vorige week, de halve marathon, de eerste rustige duurloop voor de Amsterdam marathon. De geplande afstand 23 kilometer. Nou hadden we vorig jaar nog wel eens wat verschil tussen de werkelijk afstand en de afstand volgens afstandmeten (kleine verschilletjes maar hoor), nu kwam de werkelijke afstand uit op 23,03 kilometer. Perfect toch? Alles volgens plan.


Ik zelf kon niet mee lopen in verband met een familie weekend in Aalden (ongeveer 15 kilometer vanaf Emmen). Eddie vond het geen probleem om met zijn natuurlijke overwicht de groep bij elkaar te houden en de route aan te geven. Nou had ik wel een paar lopers verwacht, maar het waren in totaal 9. Voor mij boven verwachting. Zelfs Roelof, Erik en Jochum waren alweer van de partij, na de marathon van Leeuwarden.
De route, over Lytse Geast via Tytsjerk weer terug richting de sporthal. Onderweg een zo goed als ingeburgerde verzorgings- en sanitairestop bij gastheer Simon.
Eddie op de fiets mee als touroperator en volgens hem lag het tempo mooi net rond de 10 kilometer per uur. En zo hoort het dus. Het is tenslotte een rustige duurloop.
Na zo'n 15 kilometer verliet Roelof de groep omdat hij nog niet helemaal hersteld was van vorige week en nog last van zijn voet heeft. Achteraf kwam hij toch ook bij op een afstand van zo'n 20 kilometer. De tweede training zit er dus alweer op. Eddie, bedankt!

Ik zelf liep op zondag in Aalden en omgeving. Ik ben daar totaal niet bekend en gewoon op goed geluk een fietspad inslaan. Natuurlijk onderweg kruimeltjes gestrooid om de weg weer terug te vinden. Rustig aan met mijn Ipodje op, met mijn favoriete muziek. Een prachtige omgeving bleek het te zijn, maar dat is al vaak zo als je ergens onbekend bent en met de zon erbij. Maar alleen maar fietspaden door de bossen en dat zijn wij hier toch niet gewend in Friesland (of je moet op een camping in Bakkeveen staan).
Vorige week, tijdens de halve van Leeuwarden, schoot het weer in mijn kuit. Een blessure die toch steeds weer terug komt. Vorige week woensdag naar de fysio en het blijkt geen scheurtje te zijn, maar een soort verkramping. Moet ik dan toch geloven aan de compressiekousen? Ook mijn fysio gaf aan dat het voor mij een goede oplossing zou zijn. Donderdagavond toch naar Running Center om een paar kousen aan te laten meten. Zondag mijn duurloop ermee gelopen en het ging super. Voelt goed en voldoende steun. Wel een beetje last van mijn kuit maar na de duurloop geen harde kuiten en napijn meer. Kortom....een goede keus. Dus, Elles en Roelof....Al met al heb ik ook mijn 23 kilometer gelopen in ongeveer 2.25 minuten.

Nog even iets van organisatorische aard. Op de site van de loopgroep staat onder het Forum (wie loop waar) ook een subforum, Amsterdam Marathon. Hier kunnen we met z'n allen ook de nodige berichten kwijt. Het blijkt dat er nogal wat animo is voor de hele en halve marathon. Steeds meer lopers geven zich op. Dat is natuurlijk geweldig. Maar we hadden in eerste instantie bij het Stay Okay in Haarlem 16 bedden gereserveerd. Onderhand was dit al aangepast naar 24, maar we hebben vandaag toch maar weer contact opgenomen met het Stay Okay om het aantal naar 30 personen te brengen.
Dit was nog geen probleem. maar we zullen straks wel moeten gaan inventariseren hoeveel mensen er nou daadwerkelijk mee gaan. Voor 16 juli moeten wij het definitieve aantal doorgeven. Mocht je mee willen, vul dan in de hal even je naam, de afstand en vooral (duidelijk) je emailadres even in. We kunnen dan via die weg iedereen op de hoogte houden
Volgende week loopt de marathongroep 25 kilometer. De route zal nog bekend gemaakt worden en we zullen kijken of we weer een verzorgingspost kunnen regelen.

Flashback

Het zou toch niet waar zijn. Vorige week dinsdag, tijdens de training, liepen Hans en ik nog de verhalen terug te halen van 3 jaar terug. Tijdens de start van de marathon was het al 27 graden en het werd toen alleen maar warmer. Vorige week met Patricia ook nog de verhalen verteld over deze dag. Dat ik mijn souveniers onderweg had achtergelaten (lees overgegeven) en dat die plaatsen nu een bedevaartsoort zijn geworden voor marathonlopers. Nog steeds werd over deze marathon gesproken. Het was zo zwaar, maar op één of andere manier was het ook een hele bijzondere marathon met zoveel verschillende indrukwekkende verhalen.

Nu drie jaar later, weer erg warm. Misschien niet die temperatuur, maar dit maal een heel hoge luchtvochtheid. Als je al nadacht over hardlopen, begonnen de oksels al te klotsen. Dit zou weer een mega zware marathon worden. "Gelukkig" liep ik dit jaar de halve. Niet dat ik deze temperatuur voorzien had, maar ik wil nu eenmaal naar Amsterdam. En twee marathons in het jaar vind ik teveel van het goede. Waarschijnlijk is het lichamelijk prima te doen, als je er goed mee om gaat, maar het kost teveel tijd. Nog alle tijd dus om nog even met andere loopgroepers bij de eerste doorkomst van de marathonlopers te kijken. Dirk en Ahmad waren al gestopt en Roelof gaf ook al aan dat het blijkbaar niet te doen was. Voor de start werd ik nog even geroepen dat ik rustig aan moest doen. Het is erg zwaar en na tien kilometer zou ik al mijn vocht al kwijt zijn. Maar ja, toch eerst kijken hoe het gaat.


Samen met Henk de ballon van 1.35 gezocht en na de start het juiste tempo zoeken. Na drie kilometer had ik het al bekeken. Dit zou echt een zware halve worden en ik haakte af. Proberen mijn eigen tempo te zoeken. In het Leeuwarderbos voelde ik weer mijn kuit. Maar het was wel te doen. Al verdring je die pijn niet helemaal. Iedere loper blijft er op letten, zit het er nog, wordt het minder? Minder werd het niet, maar ook niet beter. Onderweg kwam ik Roelof weer tegen...wandelend. Het ging niet meer, enorm veel last van de voeten. Maar toch nog twijfelen om te stoppen of niet. Wat een herkenning. Weken lang ben je hiervoor aan het trainen. Opgeven wil je dan niet. Die drie jaar geleden wou ik ook niet opgeven. Achteraf gezien misschien niet verstandig, maar onderweg denk je daar echt anders over.

Onderweg kom ik steeds meer marathonlopers tegen die even een stuk wandelen voor ze weer opgang komen. Ook Johnny, petje helemaal achterop zijn hoofd. Zo herken ik hem niet. Bij mij ging het nog aardig al was het tempo niet sneller dan zo'n 12 kilometer per uur. Ik probeer nog aan te sluiten bij de 1.40 pacers, maar ook dat gaat te snel. Op het Vliet had ik het helemaal gehad, maar de finish was in zicht. Het laatste stukje en door al het publiek lukt het nog om er van te genieten. Overal hoor je je naam en zie je je maatjes juichen....kapot kom ik over de finish en zie ik Roelof zitten. Toch uitgestapt. Mijn beoogde tijd van onder de 1.34 zat er echt niet in...maar wel de zelfde nummertjes. Eindtijd 1.43.

Met z'n allen wachten tot de laatste lopers binnen komen. Een voor een druppelen ze binnen, sommigen nog zo fit, anderen volledig gesloopt. Helaas toch een aantal gestopt. Zij zijn waarschijnlijk verstandiger dan ik, drie jaar terug. Je weet niet hoe je hersteld en misschien hou je er wel tijden last van.

Dit hoort toch weer bij de sport. Het afzien, de vreugde, het verdriet, pijn en de voldoening. Weer zo'n (halve) marathon waar over 3 jaar nog steeds overgesproken wordt.

Maar onderhand hebben wij (de lopers voor de Amsterdam Marathon) de eerst "training" achter de rug. Volgende week beginnen we met de officiele 1e rustige duurloop van 23 kilometer. Helaas ben ik zelf niet aanwezig en Froukje zal ook niet meer mee lopen. Gelukkig wil Eddy zondag mee fietsen, de route aangeven en het tempo in de gaten houden.

Zodra de route bekend is, zal deze op de blog komen te staan. Houdt hem dus in de gaten.

En....Links onderaan kun je je aanmelden als volger.