Wederom genieten...

Deze week een rust week, vandaag 21 kilometer en dan volgende week nog een iets verdere afstand. Kortom we zijn er bijna. Nog 3 weken en we lopen in Amsterdam. Maar eerst vandaag de 21K. En met deze afstand lopen er ook vaak weer een aantal gastlopers mee. Martha, Jolanda, Willie en Mohammed mee op de fiets. Altijd gezellig.

Het was nog fris om 8.30 uur en dan loopt iedereen er op verschillende manier bij, korte- en lange broeken, t-shirts, jasjes, truien en zelfs Marjolein met een muts. In no time was kwam het zonnetje erbij en werd het zelfs warm. Truien en jasjes weer uit en Marjolein had er ook maar voor gekozen om zonder muts te lopen. Het was prachtig, bijna bladstil, weer. Kortom genieten.


Het tempo voor de verzorgingspost lag wel wat hoger dan normaal waardoor de groep toch ietsje uit een viel. Het ging verder prima, ook met mij. Voor mij weer een beetje spannend, maar ik liep voor het eerst sinds weken weer ontspannen. Met Julius en Rene ging het ook weer goed. Vorige week waren ze nog vroegtijdig uitgestapt i.v.m. blessures, maar nu waren ze er weer volledig bij. Top.

Omdat we door Tytsjerk liepen is het bijna gewoonte om bij Simon weer een verzorgingspost te hebben. Dienbladen vol versnaperingen werden naar buiten getild en het was weer even genieten. Marco stond ons al op te wachten en na de verzorging liep hij weer verder (waarschijnlijk richting huis).

Eenmaal onderweg vroeg Martha zich af waarom iedereen in eens begon te sprinten....ehhh...volgens mij liepen we toch weer keurig net onder de 10 p/uur. Maar ze liep ook deze week weer prima in de voorste gelederen met ons mee. Hoezo in vorm...

Op een of andere manier lijkt het wel of het een gewoonte gaat worden om de laatste kilometer te gaan sprinten. Ook deze keer weer. Verstandig? Lijkt mij niet, maar ja.
Hans, Roelof en ik liepen in ieder geval nog een stukje verder. Ik wou graag rond 25 kilometer uit komen en dan volgende week nog zo'n 30 kilometer. Mijn eigen schema. Een zwaai momentje naar de groep en wij rechtsaf nog even door de Blitsaerd. En het ging prima...gelukkig geen last van mijn kuit. Joepie. Vlak voor de sporthal gaven Roelof en Hans aan dat ze gelijk door zouden lopen naar huis, gezellig hoor mij alleen achter laten bij de hal. Toen besefte ik dat er nog een aantal sleutels van een aantal lopers in mijn auto lagen....ahum. Rene, Simon en Ahmad stonden mij nog op te wachten...wat een toppers om me nog even gezelschap te houden.

Inspiratie...

Het kan wel eens lastig zijn om inspiratie te vinden voor een beetje leuk verslagje van de duurlopen van zondag. Iedere week bijna de zelfde groep, kilometers maken en er wordt veel gekletst. Maar op een of andere manier gebeurt er wekelijks wel weer het nodige om toch weer een encyclopedie vol te kunnen schrijven.

Ook afgelopen zondag was er weer het nodige te beleven tijdens onze langste duurloop voor de marathon van Amsterdam....de 35 kilometer. Om 7.30 uur stonden weer 15,5 lopers klaar voor deze afstand. Hoezo een halve loper? Liesbeth en ik zelf liepen allebei een deel van de route. Als ik zonder pijn 20 kilometer kon lopen zou ik door gaan met de voorbereiding voor de marathon. Wederom een spannende training dus. Liesbeth zou de eerste 20 kilometer mee fietsen en dan zou ik de laatste 15 kilometer de fiets overnemen en kon Liesbeth de resterende kilometers lopen. Zeker de eerste kilometers waren erg spannend...zou ik wat voelen? Gelukkig ging het goed en door veel met andere lopers te praten proberen de gedachten op andere dingen te leggen....ontspannen proberen te lopen....

En er was genoeg stof. Vorig jaar liepen we in dit weekend met een groep de marathon van Berlijn. Een geweldig weekend, prachtig weer, super mooie stad en alleen maar genieten. Een weekend om nooit te vergeten!! Lepeltje, lepeltje slapen met Roelof. De gespannen Simon en de marathon zelf werd nog even besproken. Over dit soort weekenden raak je ook niet uitgesproken. Helaas sloegen alle gesprekken om in stilte toen Elles hard onderuit ging op een stuk modder/klei wat op de weg lag. De knie en elleboog behoorlijk open. Nu heb je van die Tour de France wielrenners die na een lelijke valpartij als bikkels door fietsen. Wij hebben Elles. Bebloed ging ze verder en ze liep nog als een hinde.

Om in de franse begrippen te blijven....Le Lion (Jochum) en Simon liepen met z'n tweeën voorop een we liepen een steady tempo van ongeveer 9.5 per uur. Op 12 kilometer had Liesbeth de isotone dranken, koek en andere versnaperingen op de grond gezet en was er tijd voor een korte rust pauze. Met mij ging het nog steeds prima, geen last. Nog 8 kilometer en dan zou ik stoppen. Liesbeth was druk doende om foto's te maken van alles wat aan het plassen was....lopers, koeien, schappen,paarden....ze kon het wel over zich af roepen...

In Dronrijp om 8.45 uur filosoferen met Roelof over een patatje pinda en dat het er best wel in zou gaan. Komt dit door die runners high? Op 20 kilometer stapte ik juichend uit...geen last, maar verstandig zijn en mijn eigen plan trekken. Volgende week weer een stap verder en rustig uitbouwen en de kuit sterker laten worden. De fysio is positief, dan moet ik het ook zijn. Uitlopen is nu even belangrijker dan de tijd.

Liesbeth snel omkleden en volgens Roelof veranderde ze van een lelijk eendje in eens in een prachtige zwaan...Wat loopkleding al niet kan doen. Onderweg kwam Erik ons al tegemoet rijden in de witte Range Rover en na een korte uitwisseling waar hij het beste de verzorgingspost kon zijn, verdween hij als een witte stip aan de horizon.
Tot hij weer op dook in Hilaard. Alles wat drinkbaar en eetbaar was gleed weer naar binnen en op naar de laatste 13 kilometer.

Op de Boxumerdam stond een bekende ons op te wachten....Patrick. Even bijkletsen en horen hoe het met hem gaat. Hij heeft defintief voor de halve marathon gekozen en is nog steeds onder behandeling van de fysio. Hij zit nu weer op zo'n 10 kilometer en hopelijk is hij op tijd klaar om de halve te kunnen lopen. Maar helaas een nieuwe doelstelling dus.

Helaas ging het toen met een aantal lopers een stuk minder. Julius kreeg last aan de onderkant van zijn dijbeen (net boven de knie), Foppe kreeg weer last van zijn kuiten en bij Rene begon zijn gehele linkerbeen zeer te doen. Foppe had al contact gehad met zijn vrouw en ze konden allemaal mee in de auto. Nou is er een boek 10 kleine negertjes van Agatha Christie...Een groep gasten bestaat aan het begin van het boek uit 10 personen en telkens wordt er een vermoord. Toen waren er nog negen, enz. Nou is dat in onze groep iets rigoreus, maar tijdens deze duurloop vielen er in eens 3 lopers uit...Balen. Deze week maar rust, herstellen en volgende week weer verder kijken.

De rest was nog top fit en richting de sporthal ging zelfs het tempo er zelfs nog op richting de 13 kilometer per uur. Laat die marathon nu maar komen.

Nog even rekken op de stoeprand en met blote voetjes even door het gras (is dit nu barefoot running?) en de langste duurloop zat er op.

Al met al weer een enerverende loop en genoeg om over te schrijven....

Tja, die ooievaar.....

Hier is ze dan, mijn kleine grote meid.

De ooievaar heeft het mooi laten afweten, ik heb het helemaal alleen moeten doen...
Zonder gekheid, de bevalling was niet makkelijk maar duurde gelukkig niet zo heel erg lang. Binnen 12 uren de eerste weeën en mijn eerste slaapje. De rest van de bevalling zal ik jullie besparen. Weet wel dat ik liever een marathon loop....

De officiële kraamtijd is nu voorbij, Annyck is nu 8 dagen oud en de kraamzorg is naar huis. Dus nu staan we er alleen voor. Maar Annyck is een uiterst tevreden baby die zelden huilt, alleen als ze honger heeft. Heerlijk voor mij om weer bij te komen en zachtjes te dromen van alle dingen die ik straks met of zonder haar zal kunnen doen. Het moment om lichamelijk weer actief te worden komt ook steeds dichterbij, ik vul het alvast in door een rondje door de straat te lopen. Ik kan wel wat kleur weer op mijn gezicht gebruiken. En even de wind door mijn haar. Ik zie mezelf alweer in loop-outfit de deur uit stappen, ik kijk er enorm naar uit. Eerst maar even flink wandelen en beginnen met krachttraining voordat ik aan lopen kan beginnen, maar het begin is er!

Froukje

Wederom vroeg....

Door de millennium loop van zaterdag verschenen een aantal lopers niet aan de start van de 32 km lange duurloop. Toch viel de opkomst mee; zo’n 10 lopers waaronder ook Donald. Deze had een complete passet aan shirtjes mee om voor de lopers die er waren de maat voor de sponsorshirts te bepalen. De basiskleur wordt zwart vertelde hij, de opdruk is een verrassing.

De route van vandaag ging vanaf het Kalverdijkje naar het Havankpark, via het Leeuwarder bos naar Stiens. Daarna verder naar Hallum om terug te lopen via Bartlehiem en de Dokkumer Ee naar Leeuwarden. Donald had aangegeven dat hij niet de hele afstand zou doen maar bij Stiens zou afbuigen om samen met Roelof terug te lopen. Aan het begin was hij nog een beetje zenuwachtig voor als het niet zou gaan en hoe hij dan terug moest komen. Maar gaande weg gaf hij aan dat het hem niet tegen viel en dat hij geen last had van zijn blessure. Dus we hopen maar dat het toch nog goed gaat komen voor Amsterdam.

Het tempo was goed vast te houden onder de 10 km/uur. Zoals gezegd ging onze reisleider die de routes uit zet, bij Stiens de andere kant op en gaf nog maar eens aan hoe de route gelopen moest worden. Af en toe liepen we als in een Belgische Bus allemaal op de voorbank, lekker breed over de weg. Door het tijdstip waren er gelukkig niet al te veel andere verkeersdeelnemers, dus geen gevaar. We liepen uiteindelijk richting Hallum maar het bordje wees ook richting Holwerd. Was het nu Hallum of Holwerd?

Voor de verzorging was er op de helft in Hallum bij de zwager en schoonzus van Patricia wat geregeld. De ‘helft’ bleek op 17 km te liggen. We kwamen met de groep zo rond kwart over negen aan. Dit was iets te vroeg want ze hadden om kwart voor tien op ons gerekend. Maar dit was verder geen probleem de verzorging was top, energy drank, muesli repen, sinaasappel, enz . Op de veranda was het goed toeven en voor je het weet blijf je al weer te lang hangen. Dus de boel maar weer in beweging voor de laatste helft.


Een recht stuk langs de Hallumer Feart naar Bartlehiem. De borden richting het Elfsteden-bruggetje volgen om de route langs de Dokkumer Ee naar Leeuwarden verder te lopen. De laatste loodjes waren redelijk zwaar voor mij in ieder geval. Toen waren er ook nog sterren die de route langs het Tolhuis wilden lopen en via het hoekje in Camminghaburen en dan via het tunneltje terug. Maar samen uit samen thuis, dus de troep maar volgen. De totale afstand werd uiteindelijk 34,4 km; weer een PR voor een aantal lopers waaronder ikzelf.

Volgende week de piek van 35 km (dat zal ook wel weer meer worden…..)

Andre (vd Heuvel....)

Wat was ik blij....totaal geen last, geen pijntje, de blessure voorbij? Ik kan weer mee, nog niet met de groep de hele 32 kilometer maar ik ben weer onderweg. Bij zo'n 10 kilometer verlieten Roelof en ik de groep (lastig momentje....) en besloten om langs de hoofdweg Leeuwarden-Stiens weer terug te gaan. Het ging zo lekker dat ik het gevoel had om zelfs nog wel wat verder dan mijn geplande 16 tot 20 kilometer te lopen. Zou zelfs 25 erin zitten? Dan wordt de stap naar de 30+ zoveel kleiner.
Tot zo'n 20 kilometer ging het perfect. Ik liep weer als voorheen en had het gevoel die 32 te kunnen lopen, maar toen werd het weer wat minder. Mijn kuit werd wat moe en voelde dat het verstandig was om toch maar naar de sporthal te gaan. Roelof was het er mee eens en we kwamen toch uit op 22 kilometer.

Helaas begon ik 's middags de kuit weer te voelen. Aaarcchhh....na pijn of is de blessure weer terug....? Vanochtend weer naar de fysio. Hij was super tevreden. Vorige week liep ik nog 7, nu alweer 22. Volgens hem is het de belasting die ik voel en hij is ervan overtuigd dat ik straks sterk genoeg ben om die marathon te lopen. Maar geldt dat ook voor mijn conditie? Ik wil zograag.....ben nog wel positief, maar wel weer een klein terugslagje....ik hou moed....

Donald

Een prachtige nazomer dag

Dat het in september nog prachtig weer kan zijn, is afgelopen weekend wel bewezen.
Zondag morgen om 7.30 uur stonden alweer een aantal lopers in loophemdjes en met zonnebrillen op de neus klaar voor de 30 kilometer. En dat kon ook prima. Alweer een grote groep, 20 lopers en 1 fietser. Helaas was ik nog steeds die fietser. Vorige week dinsdag weer even gelopen en al na zo'n 4 kilometer en begon mijn kuit weer op te spelen. Balen. Maar onderhand ben ik intensief onder behandeling bij de fysiotherapeut en gaat het weer de goede kant op. Overdag na genoeg geen last en hopelijk lukt het deze week om weer rustig te beginnen. Ik hou hoop en ga er nog steeds vanuit dat ik op 17 oktober mee loop. Met gemengde gevoelens met een tas vol proviand en een fototoestel in de hand probeer ik me toch wat nuttig te maken.

Even site seeing door het centrum van Leeuwarden en daarna richting Ritsumerasiel. Het tempo ging langzaam aan toch wat omhoog en de groep viel wat uit elkaar. Roepen dat het tempo er af moest was voor dovemansoren, maar in Marssum was een verzorgingspost en kwamen we toch allemaal weer bij elkaar. Henk had het allemaal weer prima voor elkaar. En picknick tafel vol versnapperingen en iedereen nam het er van. Onderweg naar Marssum vertelde Simon dat afgelopen vrijdag Leo "stiekem" was getrouwd. Gelukkig had slijterij Muller nog een fles wijn in de kelder. Helaas moest Leo er nog wel 20 kilometer mee lopen.....

Na de verzorgingspost ging het tempo weer prima. Door Menaldum rechtsaf naar Engelum. Net op tijd kon ik de flesjes isotone drank en water, reepjes en koek klaarzetten op een bankje. De Squeezies, powerbar en W-cup gleden naar binnen en iedereen had weer voldoende energie voor de laatste 10 kilometer. Voor Marssum nog even wat foto momentjes. Wat is Friesland toch mooi. Even niet opletten en ik was de groep kwijt. Tja, wat wil je als Henk nog even een toeristische route door het pitoreske Marssum loopt. Onderhand zaten we al richting de 27 kilometer en dan maar in één rechte lijn richting de sporthal. De gelopen afstand 31,5 kilometer. En het leek een makje voor iedereen. Even rekken en strekken (veel oefenen Simon, kom je net zover als Laura) en er werd weer afscheid genomen voor een aantal dagen.

Voor degene die nog niet op de hoogte is...we hebben een shirt sponsor voor de marathon groep. De sponsor, Yme Kuiper uit Heerenveen (mijn werkgever). Het bedrijf importeert zaden, noten, gedroogde (zuid)vruchten, zout en speciale suikers van over de hele wereld en verhandelt die in Nederland, Belgie en Duitsland t.b.v.onder andere de bakkerswereld. Richard en ik zijn druk bezig om alles op tijd klaar te krijgen. Binnenkort komen er passhirtjes om de maten te bepalen.

Onderhand heb ik contact gehad met Linda. Helaas ziet zij definitief af van de marathon. De voet is nog niet hersteld. De marathon zit er niet meer in. Ik citeer; "Rest mij jullie heel veel succes, plezier en sterkte te wensen met de laatste vijf trainingen. Ik volg jullie nog wel aan de zijlijn en zal in gedachten bij jullie zijn in Amsterdam!"

En Patrick heb ik ook vanavond nog even gesproken. Lopen en fietsen gaat onderhand prima, maar bij aanraking is de voet nog steeds gevoelig. Hij loopt ook bij de fysio, maar de marathon wordt waarschijnlijk wel erg lastig. Misschien dat hij voor de halve marathon of de Menzisloop kiest....nog steeds in twijfel.