Heerlijk dat warme weer....

En warm was het zeker. Zondagochtend om half 10 verzamelden we weer in de sporthal en nu was iedereen zo verstandig om in een hempie te komen. Zelfs Simon met een belt vol drinken. Deze week geen 15 lopers, maar 9. Zou de rest al languit bij het water liggen sudderen? Maar ja, vorig jaar (in de voorbereiding voor Berlijn) liepen we deze route met z’n vieren (Froukje, Geja, Simon en ik), én in de regen.

Voor we vertrokken kregen we van Simon nog een sportbril die hij weer had geregeld bij een klant/leverancier? Wat een connecties heeft die man….

Met deze sportieve gadget op onze neus begonnen we aan de 28 kilometer....in 28 graden. Het tempo lag een stuk beter dan vorige week. Geen “versnellingen” of jojo tempo’s. We bleven mooi rond de 9,5 per uur. Soms vraag je je wel eens af wat er nog te bepraten valt. Wekelijks lopen we uren met elkaar en op één of andere manier vallen er nauwelijks stiltes. We weten toch zo onderhand alles wel van elkaar? Maar we keuvelen mooi wat weg en de kilometers vliegen ongemerkt voorbij. De warmte is nog prima te doen, er staat nog een verfrissend windje. Op 11 kilometer verlaten Peter en Elles de groep en gaan zij weer terug richting de sporthal. Ze zitten nog niet op de kilometers en lopen nog niet de volledige route mee…..even een zwaai momentje en de rest loopt door richting de eerste controle post die een kilometer verder op ons staat te wachten. Gerda (vrouw van Geert, moeder van Mark) en dochter (zus van Mark) hadden het tafeltje al klaar staan met de versnaperingen. En….een emmertje met water en sponsen. Ik vraag me nog steeds af hoe ze die volle emmer mee hadden in de auto. Maar het was een welkome verrassing.

Na de eerste verzorgingspost op weg naar de tweede bij de Mc Donalds in Goutum. Zou er nu een Mc Flurry of een Mc Shake op ons staan te wachten? Dat zou toch wat zijn. Onderweg werd het toch steeds stiller. Was iedereen uitgesproken of kwam het door de warmte? Bij de post geen koude versnapperingen van de Mac, maar wederom isotone dranken. En de emmer zat nog steeds vol....en dat na al die Friese landweggetjes. Na de tweede verzorgingspost nog zo’n 6 kilometer door de stad. En de laatste loodjes wegen altijd het zwaarst, ook dit keer. Marjolein bleef wat hangen en Henk liep het laatste stukje met haar mee. Tot ongeveer 500 meter voor de finish. Toch nog een stiekeme eindsprint van Marjolein. En natuurlijk wil niemand weer toegeven.

Al met al, weer een mooi route, gezelligheid en 28 kilometer in de benen. Volgende week een “rust” week, 21 kilometer. We zullen vanaf volgende week niet meer om 9.30 uur vertrekken, maar net als in de voorbereiding voor Berlijn om 8.30 uur. De temperatuur zal meer omhoog gaan (gaan we vanuit) en zo hebben we ’s middags nog de tijd om ook languit bij het water te liggen. En…of je nu om 8 uur uit je bed stapt of om 7 uur….je voelt je even beroerd.