Inspiratie...

Het kan wel eens lastig zijn om inspiratie te vinden voor een beetje leuk verslagje van de duurlopen van zondag. Iedere week bijna de zelfde groep, kilometers maken en er wordt veel gekletst. Maar op een of andere manier gebeurt er wekelijks wel weer het nodige om toch weer een encyclopedie vol te kunnen schrijven.

Ook afgelopen zondag was er weer het nodige te beleven tijdens onze langste duurloop voor de marathon van Amsterdam....de 35 kilometer. Om 7.30 uur stonden weer 15,5 lopers klaar voor deze afstand. Hoezo een halve loper? Liesbeth en ik zelf liepen allebei een deel van de route. Als ik zonder pijn 20 kilometer kon lopen zou ik door gaan met de voorbereiding voor de marathon. Wederom een spannende training dus. Liesbeth zou de eerste 20 kilometer mee fietsen en dan zou ik de laatste 15 kilometer de fiets overnemen en kon Liesbeth de resterende kilometers lopen. Zeker de eerste kilometers waren erg spannend...zou ik wat voelen? Gelukkig ging het goed en door veel met andere lopers te praten proberen de gedachten op andere dingen te leggen....ontspannen proberen te lopen....

En er was genoeg stof. Vorig jaar liepen we in dit weekend met een groep de marathon van Berlijn. Een geweldig weekend, prachtig weer, super mooie stad en alleen maar genieten. Een weekend om nooit te vergeten!! Lepeltje, lepeltje slapen met Roelof. De gespannen Simon en de marathon zelf werd nog even besproken. Over dit soort weekenden raak je ook niet uitgesproken. Helaas sloegen alle gesprekken om in stilte toen Elles hard onderuit ging op een stuk modder/klei wat op de weg lag. De knie en elleboog behoorlijk open. Nu heb je van die Tour de France wielrenners die na een lelijke valpartij als bikkels door fietsen. Wij hebben Elles. Bebloed ging ze verder en ze liep nog als een hinde.

Om in de franse begrippen te blijven....Le Lion (Jochum) en Simon liepen met z'n tweeën voorop een we liepen een steady tempo van ongeveer 9.5 per uur. Op 12 kilometer had Liesbeth de isotone dranken, koek en andere versnaperingen op de grond gezet en was er tijd voor een korte rust pauze. Met mij ging het nog steeds prima, geen last. Nog 8 kilometer en dan zou ik stoppen. Liesbeth was druk doende om foto's te maken van alles wat aan het plassen was....lopers, koeien, schappen,paarden....ze kon het wel over zich af roepen...

In Dronrijp om 8.45 uur filosoferen met Roelof over een patatje pinda en dat het er best wel in zou gaan. Komt dit door die runners high? Op 20 kilometer stapte ik juichend uit...geen last, maar verstandig zijn en mijn eigen plan trekken. Volgende week weer een stap verder en rustig uitbouwen en de kuit sterker laten worden. De fysio is positief, dan moet ik het ook zijn. Uitlopen is nu even belangrijker dan de tijd.

Liesbeth snel omkleden en volgens Roelof veranderde ze van een lelijk eendje in eens in een prachtige zwaan...Wat loopkleding al niet kan doen. Onderweg kwam Erik ons al tegemoet rijden in de witte Range Rover en na een korte uitwisseling waar hij het beste de verzorgingspost kon zijn, verdween hij als een witte stip aan de horizon.
Tot hij weer op dook in Hilaard. Alles wat drinkbaar en eetbaar was gleed weer naar binnen en op naar de laatste 13 kilometer.

Op de Boxumerdam stond een bekende ons op te wachten....Patrick. Even bijkletsen en horen hoe het met hem gaat. Hij heeft defintief voor de halve marathon gekozen en is nog steeds onder behandeling van de fysio. Hij zit nu weer op zo'n 10 kilometer en hopelijk is hij op tijd klaar om de halve te kunnen lopen. Maar helaas een nieuwe doelstelling dus.

Helaas ging het toen met een aantal lopers een stuk minder. Julius kreeg last aan de onderkant van zijn dijbeen (net boven de knie), Foppe kreeg weer last van zijn kuiten en bij Rene begon zijn gehele linkerbeen zeer te doen. Foppe had al contact gehad met zijn vrouw en ze konden allemaal mee in de auto. Nou is er een boek 10 kleine negertjes van Agatha Christie...Een groep gasten bestaat aan het begin van het boek uit 10 personen en telkens wordt er een vermoord. Toen waren er nog negen, enz. Nou is dat in onze groep iets rigoreus, maar tijdens deze duurloop vielen er in eens 3 lopers uit...Balen. Deze week maar rust, herstellen en volgende week weer verder kijken.

De rest was nog top fit en richting de sporthal ging zelfs het tempo er zelfs nog op richting de 13 kilometer per uur. Laat die marathon nu maar komen.

Nog even rekken op de stoeprand en met blote voetjes even door het gras (is dit nu barefoot running?) en de langste duurloop zat er op.

Al met al weer een enerverende loop en genoeg om over te schrijven....