D-Day, de Amsterdam marathon. En wat een mooie vooruitzichten. Zonnig en rond de 10 graden. Voor de toeschouwers leuk, maar ook omstandigheden waarin top tijden gelopen konden worden.
Om 7 uur in het Stay Okay ontbijten en de nodige gespannen koppies bekijken. Jan, zal om 6 uur volgens mij al aan een bak (het leek wel sate salade) eten. En om 7.30 uur stond iedereen al keurig klaar om met de auto’s richting Sloterdijk te rijden. Auto’s parkeren en even wachten op lijn 50 van de metro. Op de Amstelveenseweg konden we uitstappen en dan was het nog maar een kilometertje richting de sporthal en het stadion.
In de hal verzamelen en al snel arriveerden de twee Rene’s, Hessel, Jochem, Hans en Leo. Helaas was Johan ziek geworden en was er niet bij. Balen natuurlijk voor hem. Ben je er klaar voor….
Met z’n allen liepen we richting het stadion waar we ook de persoonlijke spullen konden inleveren. En dan wordt het voor iedereen altijd wat stressen….in no time waren we de helft kwijt en een groepsfoto zat er dan ook niet meer in.
Eenmaal in het Olympisch stadion elkaar wat moet inpraten. Zet m op en vooral genieten. En dat was in het stadion al niet moeilijk. Wat een sfeer, wat een mensen. Op de Coolsingel heb je Lee Towers die live “You never walk alone”, ten gehore brengt. Amsterdam had Andre Hazes….live wordt het niet meer…maar uit de speakers kwam...”Met bloed, zweet en tranen”. Weer een nummer om terug te denken aan een marathon. Al haalt dit het niet bij Conquest of Paradise van Vangelis in Berlijn.
En dan het startschot. Na zo’n 10 minuten kwamen ook wij over de start en konden we het ideale tempo zoeken. Omdat ik toch enkele weken met een lastige blessure te kampen had, voorzichtig beginnen. Simon en Henk Wiersma gingen voor mij dan ook te snel en al snel verdwenen zij tussen de enorme groep marathonlopers. Maar gelukkig waren Rene S., Andre en Jan nog in de buurt en gingen we gezamenlijk de vele kilometers tegemoet.
Onderweg stond er gelukkig het nodige publiek voor de afleiding en al snel een paar hele bekende gezichten….Froukje, Frederike en Tineke….waar zijn de oranje pruikjes van Rotterdam…;-))…? Maar ja, helaas geen tijd om even rustig bij te kletsen. Het tempo zat steeds mooi rond de 10.5/10.7 per uur. Kortom genieten….dat hadden we toch afgesproken in het stadion? Jan kreeg last van zijn darmen en zocht een dixie…”tot zo” zei en met z’n drieën liepen we op het zelfde tempo door. Langs de Amstel kwamen we hem weer tegen, hij moest nog een lusje. Niet ver daar achter liep Rene Swart (bedenk me nu in eens dat ze allebei Rene S., de andere is Rene Sjoerdsma, heten en dat is lastig voor dit verslag). Wat was het mooi lopen langs de Amstel. Live muziek op boten die met ons mee voeren en bij de molen op de speakers Dries Roelvink. Wat wil je nog meer. En groot feest….En onderweg weer de aanmoedigingen van de drie dames….”wat een lekker kontje, hoor ik nog”. Ging er maar van uit dat het voor mij bedoelt was…
Op 25 kilometer was ik het die last kreeg van de maag en moest Rene S (joerdsma) en Andre laten gaan. Met een opgelucht gevoel weer proberen de rest in te halen en dat lukte. Andre had het al wat zwaarder. Rene liep een kleine 100 meter voor hem. Na kilometers kwam ik eindelijk weer naast Rene te lopen en dan maar proberen om in een tempo de finish op te zoeken. Rond de 36 kilometer was het weer mis…weer mijn darmen en aanzetten werd alleen maar vervelender. Bah…wat een ellende. Ineens liep Jan weer naast me…even klagen en linksaf over een hek weer naar de volgende dixie. Zou het aan de Power Bar liggen waar ik voor het eerst mee liep? In het Vondelpark had ik het helemaal gehad en bij iedere stap werd ik misselijker. Waar doe je dit in godsnaam voor? Nog twee kilometer. Even een souveniertje achterlaten in het Vondelpark en op naar die finish….
Het laatste stuk was geweldig. Wat een mensen. Aanmoedigingen van de andere loopgroepers en dan door de poort van het stadion. Wat een mooi moment, al die vlagen, het imposante stadion…slik….Nog zo’n twee honderd meter en het zit er op, de 7e marathon zit in de knip.
Voldaan maar misselijk en ellendig kwam ik over de finish. Toch te weinig kilometers gemaakt in de voorbereiding…..snel vergeten en terug denken aan alles wat mooi was gedurende deze 42.196 meter….
Donald
Geen opmerkingen:
Een reactie posten