THE ONLY WAY TO DISCOVER THE LIMIT OF THE POSSIBLE IS TO GO BEYOND INTO THE IMPOSSIBLE



maandag 4 oktober 2010

Nog 1 x vroeg....

Zondagochtend, 7.30 uur. Een grote groep marathon lopers stond klaar voor de op een na laatste langere afstand voor de marathon van Amsterdam. Nog een keer vroeg op staan.
Van te voren is er natuurlijk altijd kritiek over het vroege tijdstip, maar achteraf was het wat de temperatuur betreft helemaal niet zo’n slecht idee om wat eerder weg te gaan. Ik zelf twijfelde eerst nog wel even of het niet te koud zou zijn voor een korte broek en had in eerste instantie een lange broek aangedaan. Eenmaal bij de sporthal heb ik me over laten halen door Henk en Foppe. En ik
was ze daar achteraf erg dankbaar voor. Alleen Erik was in een volledige winter uitvoering.


Voor we vertrokken eerst nog de shirtjes uit delen. Yme Kuiper heeft de shirtjes gesponsord en iedereen nam ze dankbaar in zijn/haar bezit. De meeste lopers verwisselden ook hun shirtjes voor het nieuwe. Rene vond het alleen wel jammer dat er geen lampje achterop zat die op de route aangaf waar je op dat moment zou zijn….ik heb nog wel puniases thuis liggen hoor Rene.

Martha had de route uitgezet en deze liep door Goutum richting Deinum en via Marssum weer terug. Onderweg zou ze, samen met haar nichtje, de verzorging op zich nemen.
Het tempo begon prima. Net onder de 10 kilometer maar gaande weg ging het weer veel te veel omhoog. Zeker als Jan voorop liep (een meter voor de rest) probeerde iedereen op een of andere manier hem bij te houden. Tja, laat dat nou net niet de bedoeling zijn van zo’n training. Een groot deel van de groep liep nu de snelheid waarop straks de marathon wordt gelopen en dat is in een training niet de bedoeling. Dan maar een paar keer “Jan” roepen en was het weer een paar kilometer rustig.


Met de blessures ging het gelukkig bij iedereen ook weer goed. Foppe en mijn eigen kuiten werkten mee, Julius had geen last en het linkerbeen van Rene had er ook wel weer zin in. Nu hebben we betrekkelijk rust en kunnen de spieren nog meer herstellen. We staan dus allemaal aan de start in Amsterdam.

Martha schrok van de enorme groep. Dit had ze nooit verwacht en gaf gelijk al aan dat ze waarschijnlijk te weinig proviand mee had. Maar er was meer dan genoeg. Niemand had reden tot klagen en zelfs op 20 kilometer was er nog voldoende voor een tweede post. Op naar de laatste 6 kilometer. En wie kwamen we onderweg tegen….Roelof op de fiets. Hij zou in Drachten mee lopen in het Randstad team, van Liesbeth en kwam ons toch nog even tegemoet fietsen.

Bij de sporthal liepen Rene, Julius, Laura. Jan en ik nog even door voor wat extra kilometers. Op deze manier brachten we eerst Julius thuis en daarna Laura en Rene. Gelukkig liep Jan gezellig het laatste stukje (een meter of twee voor me) met mee. De gelopen afstand, 31.8 kilometer. Toch nog een keer boven de 30 kilometer in mijn (toch slechte) voorbereiding. En gelukkig geen problemen met de kuit. Amsterdam here I come…..


Volgende week lopen we nog 16 kilometer. We vertrekken dan om 9.30 uur. Eerst lekker uitkoesse en dan lopen we gezamenlijk de laatste lange duurloop. Wanneer schreef ik het ook alweer….time flies…

Geen opmerkingen:

Een reactie posten