Zaterdagochtend verzameld in Leeuwarden en vol goede moed op weg. Toen we aankwamen in het Stay Okay Haarlem was bijna iedereen er al. Eerst wat administratieve dingen afgehandeld, bagage opgeborgen en toen op weg naar station Sloterdijk. Wat een hilariteit op het station, alsof we voor het eerst in de grote stad waren. Of was dat ook zo? Eerst maar eens uitvogelen hoe een kaartjesautomaat werkt en wat voor kaartjes je eigenlijk het beste zou kunnen kopen. Pioniers Martha en Froukje waren er al snel uit en hebben de rest gedirigeerd in "what to do". Overige reizigers konden het over het algemeen niet zo waarderen dat we met 30 man tegelijk kaartjes gingen kopen, maar soit...
Al gauw was de Starbucks gevonden en ook de Dönner kebap werd niet overgeslagen. Uiteindelijk maar naar boven naar de metro, het ging allemaal heel vlotjes. Dit keer alsof we het allemaal dagelijks deden. De afstand naar de Sporthallen Zuid viel reuze mee om te lopen. Daar startnummers gehaald en ook de stands kregen gretig aftrek, nieuwe schoenen en kleding werd er gekocht door deze en gene. Een uur rondlopen was uiteindelijk ook meer dan genoeg vond iedereen. Weer de metro genomen en daarna de auto weer terug naar hostel.
Ondertussen was de groep-Liesbeth allang gearriveerd in het hostel en zaten al lekker aan het bier. Kamersleutels werden uitgedeeld en een ieder kon zijn kamer opzoeken en bed opmaken. Om half acht gingen we lopend(!) naar de Italiaan waar we pasta/pizza zouden gaan eten. Een aardige tippel bleek, met hier en daar wat traillopen er tussen. Toen iedereen zat bleek de zaak ook zo goed als vol te zitten. De bediening en de keuken hadden daardoor de handen vol aan ons. Toch altijd weer lastig als je met 36 man tegelijk komt, voorgerechten en hoofdgerechten werden door elkaar geserveerd en toen er tafels nog op hun hoofdgerecht zaten te wachten hadden de eersten hun nagerecht al op... Ook over de smaak werd hier en daar wat getwist, van heerlijk tot niet te pruimen. Tja... smaken verschillen nietwaar? In etappes hebben we het restaurant verlaten en een ieder zocht zijns weegs naar hostel of binnenstad.
Door de medewerkers van het hotel werd ons op het hart gedrukt vooral rekening te houden met andere hotelgasten. Hoe zo, wie heeft inside-information verschaft? Wij zijn toch altijd heel zachtjes en keurig? Dit keer was het ook echt zo. Zenuwen?? Al voor 24.00 uur lag iedereen in diepe rust (misschien binnenskamers hier en daar wat zenuwachtige mensen die niet op konden houden met praten en hun kamergenoten wakker hielden; nee, Henk M. was het niet, die was als enige heeel erg stil). Zelfs groep-Liesbeth hebben we niet gehoord toen ze thuiskwamen van hun binnenstad-tour. Echt waar! Maar onze rust werd al snel verstoord door overige hotelgasten die meenden hun kamer te moeten verbouwen, te roken in hun kamer waardoor tot 2x toe het brandalarm afging en mensen die nog niet uitgekletst waren en meenden lekker door te moeten gaan op hun kamer. Grrrrr....
Al gauw zat een ieder aan het vervroegde ontbijt om 07.00 uur. Prima verzorgd trouwens, speciaal voor ons wat eerder. Naar mijn mening uitgebreid genoeg, zelfs met plakken chocola tussen je brood. Hmmm... lekker hoor. Daarna wilden de meesten weg om naar de metro te vertrekken. Hier en daar wat strakke koppies en wat gebrom en korte antwoorden. Zenuwen?? Wachtend op de metro hoorden we ineens: Hallooo allemaal!! Stonden Peter en Yvonne voor ons neus. Ook onderweg naar de marathon. Yvon was er van overtuigd dat ze binnen de 3 uur zou lopen. Meiske, wat was je blij en vrolijk ;-(
Keurig op tijd kwamen we aan bij de sporthal waar al gauw de dagreizigers bij ons voegden. Eén afvaller in de persoon van Johan Kuperus die te ziek was om de marathon te lopen. Helaas voor hem, balen natuurlijk. Hier en daar werd al wat zenuwachtig gereageerd en wilde men naar de kledingafgifte en de startvakken. Komt daar een Simon die zijn kleur polsbandje nog moest verwisselen! Simon... daar heb je een half uur de tijd voor gehad! Zijn altijd weer de zelfden... ;-) Uiteindelijk was hij binnen 5 minuten weer terug en gingen we op weg naar het Olympisch Stadion. We wilden daar nog een groepsfoto maken maar dat lukte niet meer, teveel stress. Na het afscheid zijn de diverse supporters hun gang gegaan. Martha, Frederike, Tineke en ik zijn naar het eerste punt gelopen waar de marathonlopers voorbij zouden komen. En ja hoor, allemaal voorbij zien komen en luid aangemoedigd zijn ze begonnen aan hun avontuur van 42km.
Frederike, Tineke en ik hebben afscheid genomen van Martha, zij bleef bij de sporthal om haar voor te bereiden op de halve marathon. Wij zijn naar de metro gelopen en dankzij de uitstekende kaartlees-technieken van Frederike hebben we een mooie tijd op het 12km-punt gestaan en lopers aangemoedigd. Wat een mensen en wat een creaties... Sjors (zonder Sjimmie), Adriaan (zonder Bassie), Batman, Zorro, koeien, olifanten, de Kerstman, engeltjes, indianen, nachtponnen, toiletbrillen en wat al wel niet meer. Ook leuk zijn deelnemers met hun naam op het shirt. En dan ook nog verbaasd kijken als je hun aanmoedigt door hun naam te gebruiken. Je ziet ze denken... huh, ken ik jou?
Helaas waren wij dit keer wat minder herkenbaar als in Rotterdam toen we oranje pruikjes droegen, maar aanmoedigen deden we des te meer. Vervolgens naar 25km, daar konden we de vermoeidheid aflezen op de gezichten en loopstijlen. Behalve natuurlijk bij Ahmad, die als een clown ons voorbij kwam. Het varieerde van vaag glimlachen tot strakke koppies van inspanning. Ondertussen waren we Ellis al kwijt, zij is niet meer gesignaleerd op 25km, later bleek dat ze uitgestapt was vanwege een blessure. Wellicht heeel verstandig. Toen de laatsten van onze loopgroep voorbij waren zijn we als een speer teruggekeerd naar het stadionplein. En toch nog te laat voor het zien finishen van Mark, Ahmad en Dirk. Helaas... Maar gelukkig kon Liesbeth ons bijpraten. Zij stond in haar vak te wachten voor de start van de halve. Ze kon nog mooi even over het parcour van de hele kijken naar finishers. Vervolgens druppelden een voor een de lopers van de loopgroep binnen. Ook de debutanten konden nog breeduit lachen.
In het finishgebied her en der nog wat lopers gesproken en bijgepraat. Vanaf hier ging een ieder zijns weegs weer terug naar het hotel of naar het parcours. De
deelnemers aan de halve marathon moesten ook nog finishen immers. Vol spanning was het wachten op Martha. Ze hoopte op een flink PR door onder de 2 uur te duiken. Via updates gegeven door Tabitha konden we bijhouden hoe het ervoor stond met Martha. En ja hoor, daar kwam ze aan. Een hele brede glimlach en een triomfgebaar gaf aan dat ze het zou halen!! Erg opgelucht en tevreden kwam ze het uitloopgebied in. Met de achterblijvers van de marathon gezamenlijk teruggelopen naar de sporthal en/of metro. In het hotel aangekomen konden we nog even douchen en een drankje drinken. Daar werd dankbaar gebruik van gemaakt. Vervolgens maar de terugweg aangevangen.
Omdat we nog niet gegeten hadden besloten we met 2 auto's naar Vd Valk in Wieringerwerf te gaan om daar een warme hap te eten. Daar aangekomen zitten er al meer lopers, onder andere Henk W. met zijn harem en de famillie Muizer/Farmani. Nog even gezellig gezeten en gekletst. Toen was het echt tijd om naar huis te gaan. Het weekend had lang genoeg geduurd, wij allen waren bekaf. Zowel lopers als supporters...
Op naar het volgend weekend. Martha en Frederike hebben hun best gedaan om zoveel mogelijk folders te verzamelen voor een volgende marathon. Hun voorkeur gaat uit naar een tropische of warme marathon, het liefst in Verweggistan. Maar die zijn allemaal in het voorjaar! Enne, zou Gerard ter Beek wel zover weg gaan?
Of wordt het toch Brussel op 2 oktober 2011? In eigen beheer?
Of met Gerard ter Beek naar Keulen in oktober 2011?
We moeten er nog maar eens over breenstormen. In ieder geval nog eens met elkaar nagenieten tijdens een reünie-etentje ergens in november. Eerst genieten van de rust en van de gelopen PR's.
Een ieder heel erg bedankt voor het gezelschap en de gezelligheid! Voor herhaling vatbaar wat mij betreft.
Groeten, Froukje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten