Op de website van loopgroep Leeuwarden zag ik een ‘link’ naar de Marathon van Amsterdam 2010. Door deze link te volgen las ik de weblog van Donald en Froukje. Het enthousiasme en de sfeer spraken me enorm aan. Door een mailtje te sturen met de vraag of het mogelijk was om wat trainingsinformatie te krijgen werd ik uitgenodigd om eens mee te lopen op zondag. Dan hoefde ik niet alleen te lopen, was het argument. Dus de stoute (loop)schoenen aan en begin juli de zondagtraining vanaf het Kalverdijkje meegelopen. Ik werd meteen opgenomen in de groep, de sfeer was leuk, iedereen had hetzelfde doel: de Marathon!
Donald vertelde me dat de training een eigen initiatief was van een aantal ‘loopgroepers’ en dat er geen lidmaatschap voor nodig was om mee te lopen. “Hoe meer zielen hoe meer vreugd” was de stelling.
Vanaf dat moment was voor mij het nieuwe doel: de Marathon van Amsterdam. Het trainingsschema was gebaseerd op zo’n 20 weken voorbereiding wat in de loopwereld een meer dan reële voorbereidingstijd is. Het lopen van meer kilometers dan 21.1 was iedere keer weer een prestatie. Het tempo was goed te doen en door de adviezen van de ervaren marathonlopers waren ook de lange duurlopen geen probleem. Iedere keer een PR was de stelling.
Ook tijdens de vakantie in Turkije waar het overdag soms tegen de 40 graden was, heb ik de trainingen gedaan. In het programma stonden twee lange duurlopen van 21 en 25 km. Deze heb ik in het fitness center van het hotel gedaan op de loopband.
Niet helemaal zoals het hoort (met airco) maar toch gedaan. De ‘doordeweek’ training ‘s morgens vroeg om 6 uur, dan was het nog maar 25 graden. Na de vakantie was ik nog twee weken thuis. Ik besloot lid te worden van de loopgroep. Voor mijn werk zit ik de hele week in het buitenland en kan daardoor geen trainingen volgen, maar omdat ik nog twee weken had heb ik de training van Marco en Willie meegemaakt. Ook hier weer de ongedwongen sfeer. Jammer dat ik ze niet vaker kon volgen. Ik moest mijn eigen training maar bedenken. Op het internet staan diverse loopschema’s waar je een voor jouw situatie geschikte richtlijn uit kan halen.
Al met al: de voorbereiding ging voorspoedig. De langste afstand van 35 km (wat uiteindelijk ruim 36 werd) heb ik zonder probleem gelopen. Na binnenkomst was het gevoel: “de resterende 6 km loop ik ook als het nu moet”.
Marathon weekend.
Donald en Froukje hadden de voorbereiding en planning gemaakt voor het weekend van de Marathon. Dit bestond uit: het verzamelen op zaterdag, de reis naar het StayOkay in Haarlem om dan vervolgens de startnummers te gaan halen in Amsterdam. Zaterdagavond met z’n allen eten bij de Italiaan en dan zondag vroeg naar Amsterdam om op tijd in het Olympisch stadion te zijn voor de start. Een prima plan. Iedereen die mee ging vulde het incasso formulier in en de €27,50 was genoeg voor de overnachting met ontbijt. Op het laatste moment had Wies besloten om ook mee te gaan voor support en natuurlijk het meemaken van het evenement. Bij het verzamelen waar een indeling van de auto’s was gemaakt waren er toch een aantal mensen niet op komen dagen. Maar dat mocht de pret niet drukken dus op naar Haarlem. Daar aangekomen moest het inchecken wat later omdat de kamers nog niet klaar waren, en vervolgens met zijn allen naar station Slotervaart om met de metro naar het Olympisch stadion te gaan. Allemaal kaartjes kopen voor de metro was een belevenis op zich. Automaten die weigerden of geen kaarten printten (en wel geld incasseerden). Dus dan maar met z’n tweeën tegelijk door een poortje.
In de sporthallen bij het stadion konden de startnummers en het marathonshirt worden opgehaald. Op de expo waren de gebruikelijke loopmerken ruimschoots aanwezig. Afspraak werd gemaakt om ieder de gelegenheid te geven om deze te bezoeken en daarna op tijd terug naar Haarlem voor de pasta. Ook de terugreis naar Haarlem verliep op dezelfde wijze, tegelijk door een poortje, en wederom plezier.
Donald en Froukje hadden met de Italiaan afgestemd dat er een groep van 35 man kwam eten. De eigenaar had aangegeven dat het waarschijnlijk zou zijn dat niet iedereen tegelijk zijn eten kreeg. Dit hebben we geweten. Het duurde en het duurde. Ondertussen zat Ahmad gewoon aan het bier, is maar 150 calorieën zei hij. De serveerster verontschuldigde zich nog met de opmerking “ maar meneer we hebben maar één kok”. Ik dacht nog, waarschijnlijk ook nog met één hand en één kookplaat……Maar uiteindelijk lekker gegeten en met een volle maag weer naar het hotel.
De avond vooraf alle spullen klaar gelegd; shirt, broek, startnummer, gelletjes, Vicks (oude truc!) Garmin horloge, etc. Niets mocht ontbreken. Daarna slapen……dit was toch wat ongemakkelijk, 2 x brandalarm, luidruchtige bewoners, en ook wat zenuwachtig natuurlijk. Maar ook hier de adviezen dat het weinig invloed op de prestatie heeft als je slecht slaapt de nacht voorafgaand. Dus daar maar aan vasthouden dacht ik.
De grote dag
Om 6 uur iedereen wakker en gereed maken voor de marathon. Vanaf 7 uur konden we ontbijten was de aankondiging maar de zaal was al voor de tijd open zodat iedereen de tijd had om een goed ontbijt te nemen. Om 7.30 gingen we weer via Sloterdijk naar het Olympisch stadion. De afspraak was gemaakt om voorafgaand met alle lopers van de hele Marathon nog op de foto te gaan. Dit is er in alle drukte niet van gekomen, helaas voor de sponsor. Maar de foto op de laatste training was al een mooi plaatje.
Om 9.30 uur moest iedereen in zijn of haar startvak staan want om 9.45 uur zou de start zijn. Eberhart van der Laan gaf onder groot applaus en gejuich het startschot waarna zo’n 9000 lopers zich over de startlijn bewogen. Om en nabij 10 uur was ik ook gestart. Nu gaat het beginnen……
We liepen vanaf het begin bijna een tempo van 11 km/uur wat een beetje te hard was. Ik liep in een groepje met Simon, Henk, René, Klaas en Donald. De ervaring van Donald hielp me enorm. Hij gaf iedere keer aan dat het tempo te hoog lag en dat we gas terug moesten nemen om niet volledig op te branden.
Tijdens de trainingen was me al verschillende keren gezegd: het is je eerste marathon dus tijd is niet belangrijk, je moet hem uitlopen. En bovenal: probeer te genieten! Dus daaraan heb ik geprobeerd te voldoen. Constant om heen gekeken, de sfeer meemaken, de muziek, de mensen, alles. Het was een fantastische ervaring.
Maar ondanks alle goede adviezen waren de laatste kilometers toch redelijk zwaar. Binnen het groepje was de afspraak gemaakt dat we bij elkaar zouden blijven zolang het ging maar als iemand nog wat extra energie over had hij voor zichzelf moest gaan. Zo kwam het dat ik Klaas op een gegeven moment niet meer zag. Simon en Henk hadden blijkbaar meer in hun mars dus die liepen op ons uit. René en Donald heb ik nog het langst gezien maar ook zij zijn apart gefinisht. In het Vondelpark heb ik wat moet wandelen dat was op zo’n 40 km; de kaars ging bijna uit. De mensen aan de kant riepen “kom op André je moet nog een klein stukje”. Ik dacht nog: toch handig je naam op het startnummer. Dit aanmoedigen heeft zeker geholpen. Ik pakte mezelf weer op en begon weer te lopen. Vlak voor het stadion stonden Froukje Frederike en Tineke, ze riepen nog: ja, alles doet zeer maar je bent er!
De binnenkomst in het Olympisch stadion was overweldigend. Helemaal toen ik Wies op de tribune zag was ik helemaal gelukkig. Ik heb het gehaald….. Eindtijd 4 uur 12 minuten en 50 seconden. Een PR.
Deze ervaring neemt niemand mij meer af, alle volgende Marathons die ik misschien ga lopen zullen nooit dit gevoel kunnen evenaren denk ik.
Rest mij nog om Donald en Froukje te bedanken voor hun geweldige organisatie en voorbereiding. En natuurlijk de andere loopgroepers voor hun steun en adviezen, op naar de volgende…….
André
Geen opmerkingen:
Een reactie posten